In mijn achterhoofd zit iets, en af en toe speelt dat iets op. Of ik praat erover met anderen. Onlangs las ik ergens de quote: “not all classrooms have four walls”, en dat omvat eigenlijk mijn hele droom. Ik wil mijn gezin niet constant in de mallemolen en de ratrace van het dagelijkse leven meesleuren. Leven als digital nomad family, een domme droom?

Ik zou zo graag mijn kinderen leren dat er meer is in het leven dan werken, meer is in het leven dan sociale verplichtingen aflopen en dat er meer is in het leven dan België. Natuurlijk doen wij dat nu al door veel te reizen met ons zoontje, toch is dat volgens mij niet voldoende. Eén plek of meerdere plekken uitkiezen om er, tijdelijk, te wonen als gezin lijkt mij fantastisch.

Even het leven op hold

Tijd voor elkaar. Niet elke dag ‘een schema afwerken’: afhalen van opvang/school, eten, bad, bed. Niet voor mezelf. Misschien een beetje, maar vooral voor m’n kinderen (ja ik spreek al in meervoud, en neen ik moet niks vertellen 🙂 . Ik wil dat zij kunnen ervaren wat het is om op hun eigen tempo op te groeien. Leven als digital nomad family is volgens mij ook serieus je standaarden aanpassen.

De laatste tijd zie ik veel mama’s, én terecht, op Instagram over hun schuldgevoelens praten naar hun kinderen toe. Ze zijn weinig thuis, werken lange dagen, de kindjes zijn meer in de crèche dan thuis. Mijn hart breekt dan elke keer. Voor die mama’s. Is het dat nu waarvoor wij hier zijn? Om elke dag naar diezelfde saaie job te rijden in dezelfde lange file? Daar kunnen wij toch niet voor tekenen? En onze kinderen al helemaal niet. Die verdienen tijd met hun ouders. Helaas hebben we de lonen waarvoor we werken hard nodig.

Toen ik een halfjaar geleden startte met mijn eigen bedrijf, gaf ik heel wat zekerheden op. Een degelijk inkomen, een vast loon elke maand, … In het buitenland gaan leven zou opnieuw zulke aanpassingen vragen. Je moet de sprong durven wagen. En het aandurven om met minder ook gelukkig te zijn of te worden. Voor elk ‘probleem’ is er volgens mij wel een oplossing, het is hoe je er tegen over staat.

“Zoiets kan je niet meer doen als je kinderen naar school gaan”

Is elke dag op een schoolbank zitten en naar een leerkracht vooraan luisteren (ik vergroot het uit) wat ik mijn kind wil bij brengen? Of wil ik met mijn kind naar een Maya site in Mexico en hem daar uit leggen hoe onze beschaving is ontstaan? Ik kies voor het laatste. Ten minste. Daar droom ik van. En ‘digital nomad family’, dat klinkt ook wel hé 😉

Digital nomad family: de opties

Overweeg jij om met je gezin in het buitenland te gaan wonen? Of lange tijd rond te reizen? Deze opties kunnen je een duwtje geven:

Bouw een bedrijf uit waarvoor je eender waar ter wereld kan werken. Check! Ik help zelfstandige ondernemers met het verbeteren van hun social media, schrijf, blog, … dat kan eender waar ter wereld. Laptop mee, goede WiFi verbinding en Skypen met klanten in plaats van met ze te bellen of af te spreken.

Doe vertaalwerk. Ik ontdekte onlangs Fairlingo, een initiatief van dit Engels vertaalbureau, hier kunnen taalliefhebbers geld verdienen door teksten te vertalen in de cloud. Overal ter wereld dus. Fair Lingo is community-created, per vertaling verdien je punten en kan je een level klimmen en meer verdienen. Mensen laten hier bijvoorbeeld hun website of webshop vertalen. Zo kan je tijdens het reizen een taal leren en er ineens wat meer verdienen ook!

Houd een blog bij. Als reisblogger kan je soms leuke samenwerkingen aan gaan die je wat kunnen opleveren (of besparen). Check! Af en toe komen er leuke samenwerkingen op je af waarvoor je niet te diep in je reisbudget-buidel moet tasten. Reken hiervoor wel op aardig wat uurtjes in de week om die blog en bijhorende social media kanalen draaiende te houden.

Verkoop je huis. Zo ben je verlost van je lening en geen zorgen meer aan het thuisfront. Dit houd mij wat tegen. Ik hou van mijn huis, ik hou van mijn dorp. Ik hou vooral van de ‘slimme investering’ die het is. Ik denk dat ik het mogelijks zou verhuren voor de tijd dat wij zouden weg zijn.

Een mens wil zoveel

En zo zijn er nog veel opties, het kan dus. Of we het ooit gaan doen, weet ik niet. Ik hoop het. Ik wil het. Maar een mens wil zo veel. Want hoewel ik me best avontuurlijk voel en denk dat wij dit als gezin zouden aankunnen, zijn er toch dingen die me hier zouden houden. Grootouders bijvoorbeeld, zouden die het fijn vinden als je er een paar maanden met hun kleinkinderen ‘vandoor bent’? En wat met je huis? Als je niet wil verkopen, verhuur je het dan? En aan wie?

Veel vragen, maar ik laat het rustig broeien. Dingen die rustig kunnen broeien in mijn hoofd worden meestal ooit wel werkelijkheid.

Ken jij mensen die gaan reizen zijn met hun kinderen en tegelijk werkten?

20 reacties

  1. avatar

    Hey Nies,
    Herkenbaar verhaal! Wij dachten dit ook 3 jaar geleden en tadaa: we’re living the life 😉 Of we ooit gaan scheiden (zoals Tikva noemt) hahah dat weten we natuurlijk niet, maar dat kan ook gebeuren als je in een huis woont. Wij reizen met onze twee kids (3 en 1) rond door Europa, eerst in een caravan, nu in een zelf-gebouwde camper. We werken als tekstschrijver en web developer. We hoeven ons niet driemaal in de rondte te werken, omdat we onze kosten laag houden. We verhuren ons huis in NL, niet omdat we gehecht zijn aan dit huis, maar omdat het een goede investering is (precies wat jij ook noemt!). We werken ieder gemiddeld twee uur per dag, zeven dagen per week, ’s avonds als de kinderen slapen, en overdag hebben we alle tijd om rustig te spelen, wandelen, koken, eten, nog meer spelen en nog meer wandelen. Het eerlijke verhaal, geen ’too good to be true’ gedoe, want wij verdienen ons geld als freelancer en niet met het verkopen van ons verhaal (zoals veel bekende digital nomad families doen). Verkoop je je verhaal, dan moet je wel die mooie plaatjes en verhalen online gooien, en goed weer spelen terwijl je in de put zit. Wel belangrijk: langzaam reizen, zodat je energie hebt om ’s avonds te werken.
    Als je je huis niet wilt opgeven, of niet fulltime wilt reizen, is een middenweg zeker een aanrader: investeer in een camper, verhuur je huis en met je nog-niet leerplichtige zoontje en je remote inkomen kun je reizen wanneer en hoelang je wilt! Heerlijk! Succes met je bedrijf!!

    1. avatar

      Oh zo leuk om te horen Nanouk! Ik ga het zeker onthouden en contact met jullie opnemen als bij ons de plannen concreter worden.

  2. avatar

    Ik denk dat het digital nomad verhaal met kinderen echt overschat is. Je ziet altijd al die mooie plaatsjes en dan hoppa opeens hoor je dat ze eigenlijk in scheiding liggen, dat de man ervandoor is gegaan en doet op zijn website of hij nog steeds met kinderen op reis is, starten vrienden een fundraiser omdat de auto kapot is gegaan en de familie nu vast zit. Dit zijn allemaal echte voorbeelden van het afgelopen half jaar van bekende digital nomad families en familytravelbloggers die ik volg. Constant reizen en husselen om genoeg geld binnen te krijgen lijkt me echt te stressvol voor mijzelf. Dan liever een fijne thuis basis en een man met stabiel inkomen maar wel die 6 weken zomervakantie doorbrengen op een mooie plek in de wereld. Mocht ik ooit iets opbouwen waar je inkomsten door krijgt en niet uren van je tijd kost dan zou het een ander verhaal zijn.

    1. avatar

      Hoi Tikva! De plaatjes die geschetst worden zijn inderdaad vaak ’too good to be true’. Ik ben nu het boek ‘Get Real: een gids om elke dag je goesting te doen’ aan het lezen van Lien De Pau, een Belgische onderneemster die online onderneemt en hierdoor kan zijn waar ze wil. Dat is wel erg inspirerend. Ik wil zelf mijn thuisbasis ook niet opgeven (denk ik) maar ik wil wel meer vrijheid dan ik nu heb. Het is een zoektocht! Gisteren is hier een dorp verder weer een kennis overleden op z’n 54, plotsklaps. Dat zet me steeds aan het denken: het is toch NU dat dromen nagejaagd moeten worden?

  3. avatar

    Ik herken zoveel zaken van mezelf in jou!
    Zelf hebben we nog geen kindje(s), maar ik zit ook al zooolang in tweestrijd rond dit onderwerp.
    We houden ook enorm veel van reizen en wonen momenteel 3 maanden in het buitenland. De eerste keer in m’n leven voor zo’n lange tijd. En ik moet zeggen, het leven als ‘digital nomad’ vind ik zalig en bevrijdend! Weg sleur en routine… Reizen is een grote passie van ons en iets die ik niet wil opgeven. Indien ik kinderen heb, is het zeker één van de zaken die ik aan hen wil meegeven!
    De dagelijkse routine die je beschreef, ik krijg er ook dikwijls de kriebels van. Heerlijk toch, om op verplaatsing je werk te kunnen doen? Maar inderdaad… er zijn ook wat ‘hindernissen’ waarbij ik blijf twijfelen… de Belg en hun ‘baksteen in de maag’, familie, vrienden, vaste job opgeven… aan sommige zaken zijn we zo gehecht. En langs de andere kant heb ik tot nu toe niets gemist vanuit België. Vooral als je ervaart hoe het anders kan.
    Ik weet het niet… tijd brengt raad hé zegt men 😉

  4. avatar

    Ik vind dat echt een moeilijke. Ik volg je daar helemaal in en ik zit vaak ook zo te mijmeren. Soms is het een kwestie van de sprong te wagen, toch? Alleen hou ik mij zo vast aan de zekerheden in het leven waaronder een lening afbetalen tot mijn 50ste levensjaar eer mijn huis helemaal van mij is, maar toch is dat wel zo. Misschien laten we alles echt wel te veel daardoor bepalen…. Omdat het zo moet, omdat onze ouders het zo deden, maar we leven wel maar 1 keer eigenlijk. De dag dat ik zelfstandige werd 8 jaar terug, ben ik nog steeds wel blij om.

  5. avatar

    Voor ons is het ondertussen al geen droom meer maar een plan waaraan we aan het werk zijn. Een aantal keer per jaar werken en leven vanuit een andere plek op de wereld. Dus niet vanuit de wens om een ‘fulltime digital nomad family’ (ik wil mijn huisdieren en familie niet langer dan 2-3 maanden missen) te zijn maar de wens voor een locatie onafhankelijk bestaan omdat onze grootste waarde VRIJHEID is. Gaan en staan waar je wilt, wanneer je wilt.
    Het is dat ik nu (hoog)zwanger nog geen vlucht wil vastleggen omdat ik dat avontuur eerst even wil ‘afwachten’ en kijken hoe het ouderschap gaat maar de plannen en voorbereidingen maken we in ieder geval al. Can. Not. Wait.

    Ps. Ivm je huisvraag: denk aan homeswapping!

    1. avatar

      Ja in hoeverre wordt een droom ook een plan natuurlijk, maar goed.. Hier is het inderdaad nog meer een droom. Ik denk dat dat sowieso de fasen zijn die je doorloopt: eerst dromen, dan plannen en dan gewoon doen. Ik wilde ook eerst afwachten wat het zou geven als we kinderen zouden hebben. Sindsdien is mijn gevoel alleen maar versterkt! Ik snap jouw ding ook van af en toe er een maandje of twee tussen uit te knijpen maar heb je dan nog ooit echt vakantie? Haha! Veel om over na te denken. Home swapping kan mogelijks wel interessant zijn, thanks!

  6. avatar

    ‘Voor elk probleem is een oplossing, het is hoe je er tegen over staat’. Ik heb je blog nog maar net ontdekt maar ben al helemaal verkocht door dit ene zinnetje ?. Het is precies hoe ik er over denk, al durf ik dat meestal niet uit te spreken. Er wordt tegenwoordig zo makkelijk geoordeeld en ik hoor dan ook heel vaak ‘maar ja, jij hebt makkelijk spreken’. Misschien is dat wel zo maar iedereen moet in z’n leven keuzes maken, ik ook. Ik heb alle kansen op een mooie carrière opgegeven voor het leven dat we nu hebben. Heb ik daar spijt van? Soms misschien een beetje. Ben ik tevreden met wat ik er voor terugkrijg? Zeker wel! We hebben een heerlijk zorgeloos en stressvrij leven in het buitenland. Ik heb veel tijd voor mijn kindjes en hoef ze niet hele dagen weg te brengen, zelfs nu de oudste naar school gaat is ze in de namiddag lekker thuis en kunnen we samen nog leuke dingen doen. Onze kinderen zijn door het vele reizen en de buitenlandse cultuur ook heel sociaal, flexibel en ‘open-minded’. Langs de andere kant heeft het leven hier ook z’n nadelen en zoals je zelf aanhaalt is familie een heel belangrijk punt. Dat is ook de belangrijkste reden waarom we besloten hebben om binnenkort, na 7 jaar weg geweest te zijn, terug naar België te keren. Voor altijd of voor even, dat weten we nog niet, we zien wel hoe het gaat. Alleszins, een avontuur in het buitenland kan ik je ten zeerste aanraden!

    1. avatar

      Ik zie trouwens net dat onze zoontjes maar 6 dagen verschillen in leeftijd. September 2016 was een goeie maand :-D.

      1. avatar

        Jaaaaa, die van september 2016 zijn top 🙂

      2. avatar

        Wat een herkenbare blog dit! Ik schreef ook iets in deze aard. De ratrace die we het leven noemen… Vreselijk vind ik het. Ik wil ook reizen en echt iets doen met mijn leven. We dromen er al enkele jaren van. Wie weet zetten we ooit toch de stap … Al is onze oudste al bijna 15 en wil ik dit niet doen als ze al volwassen is en mss niet meer mee kan / wil…

        1. avatar

          Geen gemakkelijke beslissing hé! Wij hebben nu wel beslist dat we geen echte digital nomads willen zijn, maar eerder een familie die kan en wil reizen wanneer ze willen. Dus we zullen al eens beginnen met drie maanden Azië eind dit jaar. Ik zou, als je dit wil, gewoon eens een eerste stap zetten en iets plannen om langer weg te gaan.

    2. avatar

      Haha Ellen, leuk dat je me ontdekt hebt. Welkom 😉 Dat van ‘jij hebt makkelijk spreken’ vind ik elk jaar een vervelendere en vervelendere uitspraak worden. Grijp het leven bij de ballen, als je zelf ook wil wat een ander heeft. Sinds ik mama ben, ben ik ‘harder’ in die dingen. Wat heeft het leven in godsnaam voor zin als ik elke ochtend mijn kind bij een ander moet ‘droppen’? Heerlijk om te lezen over jullie avontuur. Ik begrijp helemaal dat het z’n voor-en nadelen heeft. Gelukkig kan je altijd terug.

  7. avatar

    Soms is het zo jammer dat jij zo ver woont, zeker wanneer ik berichten als dit lees. Moesten we dichter wonen konden we vaker bij elkaar op de koffie en over soortgelijke gedachten spreken. In mij zit er ook stiekem de droom om toch wat meer hier weg te zijn en ik heb het zo gehad met de Belgische mentaliteit… dus ja ik volg je helemaal… alleen lijkt het niet dat wij hier snel zo iets gaan doen, maar een mens mag dromen he?

    1. avatar

      Een mens mag dromen. Een mens MOET dromen! Waarom ook niet. Het is niet evident maar het kan wel. En wat je zegt ja… Als we achter elkaars hoek woonden, liepen we de deur bij elkaar plat vermoed ik 🙂

  8. avatar

    Het is zeker een droom. Ten minste voor zzn jaar. Gewoon reizen en leren onderweg. Als leerkracht moet me dat lukken. Alleen die onzekerheid houdt me tegen. Geld is toch ook belangrijk en dat hebben we even niet. Alles ging naar die slimme investering ?

    1. avatar

      Oh ja, jij hebt het voordeel al leerkracht te zijn. Geld hebben wij nu ook even niet, daarom dat het er ook niet meteen van komt. Lening af te betalen enzo, maar goed volgens mij is daar allemaal een oplossing voor te bedenken.

  9. avatar

    Wat een mooi streven, een wens, droom; of toch een avontuur dat je ooit waarmaakt? Ik, (nu zwanger, eerste kindje, een meisje), wil zoveel mogelijk mijn kind de wereld laten ontdekken ? Helamaal nomad worden; nee, dat niet. Weg van familie, vrienden, huisje; niet voor de lange termijn. Maar ooit minder werken, goedkoper huisje (bedrijf aan huis?) …misschien wel. Ooit, ach dromen ..hoeven geen bedrog te zijn ?

    1. avatar

      Oh Ilona! Dikke proficiat nog 🙂 Dromen hoeven zeker geen bedrog te zijn, laat ze maar borrelen… Ze worden ooit wel werkelijkheid, als je hard genoeg wil.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *