Lieve Morris, ik ben het. Mama. Als ik dat woordje typ, of uitspreek, verschijnt er automatisch een glimlach op mijn gezicht. Want sinds ik mama ben, lach ik meer. Veel meer. Ik huil ook meer. Als jij een leuk geluidje maakt, een gekke smoel trekt, grappig op de foto staat, … Dan lach ik, laat een traan van ontroering, en dan lacht jouw papa me uit met mijn tere zieltje.

Mama. Geloof je dat ik het soms zelf nog niet geloof? Dat ik het nog steeds heel gek vind om je naam uit te spreken, of te zien staan op papier? Want je bestaat. Je bent geen droom meer. Geen fantasie, je bent er echt. En ik ben écht je mama.

Ik schrijf je een brief, misschien kan je dit later lezen. Want nu begrijp je me nog niet, tenminste.. Mijn woorden. Je begrijpt nog geen taal. Je begrijpt wel onze liefde. Onze knuffels, onze warmte, onze troostende armen, onze natte zoenen.

Papa en ik willen je de wereld geven. De wereld laten zien. De wereld leren kennen. Je een man van de wereld laten worden. Want jij bent onze wereld.  Zestien weken geleden kwam jij op de wereld. En zette de onze op zijn kop. Niets is nog hetzelfde met jou in ons leven.

Morris, ik wil er voor je zijn. Je de beste versie van jezelf laten worden. Je je eigen pad laten bewandelen. Ik was nooit eerder mama en dus zal ik fouten maken. Vergeef me, ik heb altijd de beste bedoeling. Misschien word ik wel eens boos, of stel jij me teleur. We blijven er samen voor gaan, afgesproken? Weet dat je bij mama voor alles terecht kan, we lossen het samen op.

Mag ik hopen dat dit voor eeuwig duurt? Die natte zoenen, warme knuffels en die allesomvattende liefde? Ik kan niet wachten om je te zien opgroeien, om je eerste verjaardag te vieren, om je je eerste stapjes te zien zetten, om je aan te moedigen tijdens een sportwedstrijd of om je af te zetten bij je eerste lief.

Maar blijf voor nu nog maar even dicht bij mama. Het gaat zo snel. Val voor nu nog maar even in mijn armen in slaap, voor nu geef ik je nog even de borst, voor nu draag ik je nog even in een doek, voor nu geniet ik nog even van jou als mijn kleine baby. Mijn zoontje. Ons zoontje.

Morris, jouw mama mogen zijn is zoveel meer dan waar ik ooit van droomde. Het is alles.

x

10 reacties

  1. avatar

    Ook hier geen moeder, maar absoluut kippenvel door je brief. Wat een prachtige woorden.
    Morris zal het later zeker weten ook een prachtige brief vinden.
    Geniet van elkaar; de tijd gaat zo snel! xx

    1. avatar

      Dat de tijd snel gaat is zo’n huizenhoog cliché maar helemaal waar. Meneertje wordt deze week al 4 maanden. Genieten doen we zeker, ’t is zo’n mooie tijd. Bedankt Loes!

  2. avatar
    May Bruynen zegt:

    Zo mooi!!!

    1. avatar

      Merci 🙂

  3. avatar

    Fantastisch mooi geschreven. Ik mag dan nog wel geen mama zijn, misschien ooit; maar ik kreeg kippenvel van je lieve woorden. Bijzonder.

    1. avatar

      Danku lieve Ilona!

  4. avatar

    Wauw zo mooi om te lezen! Ik heb er werkelijk tranen van in mijn ogen.
    Denk dat het een onbeschrijfelijk gevoel is om mama te zijn.
    Geniet nog van jullie knappe meneertje Morris!

    1. avatar

      Dankjewel lieverd!

  5. avatar

    Prachtig geschreven! Ik ben nog wel even kinderloos, maar aan jouw woorden te lezen moet het fantastisch zijn om een kleintje te zien opgroeien en lief te hebben!

    1. avatar

      Echt wel! Ooit zal je misschien aan mijn tekst terug denken en bevestigend knikken met een baby’tje in je armen 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *