Bangkok, de lawaaierig flitsende hoofdstad van het land van de glimlach. Wie er al geweest is, weet hoe de stad ‘aanvoelt’ en is er of VOOR of TEGEN. Dat merkte ik al toen we na Bangkok in Chiang Mai belandden. Andere reizigers die ik tegen kwam, waren uit Bangkok gevlucht en vonden het een walgelijke stad, anderen keken nostalgisch terug op hun dagen in Bangkok en konden niet wachten om terug te keren. Heel verschillende meningen dus!

A (91)

Op de luchthaven van Zaventem, breed lachend en klaar voor het grote avontuur

Ik hou van de stad, ik ben eentje die voor is: 100%. Ja Bangkok is een vreselijke verkeersader, er zijn gigantische wolkenkrabbers die in contrast staan met de houten hutjes en eetkraampjes op straat, en ja… de stad hangt vol vreemde geuren. Als je niet verder kijkt dan je neus lang is, is het eerste wat je wil: weg! Ik wilde blijven, voor altijd liefst. Alleen die ene keer, toen we bijna opgelicht werden in Bangkok. Een enge ervaring.

tuk tuk bangkok

De tuk-tuk’s razen door de stad, je eerste ervaring op eentje: angstaanjagend!

Neem je tijd! Bangkok is bv. dé stad voor foodies. Man! Wat hebben we er heerlijk gegeten. Pikant, dat wel. Maar op elke hoek van de straat vind je eetkraampjes waar je voor een paar euro’s heerlijk kan eten. Soms weet je niet goed wat je eet, en dat kan wat afschrikken maar probeer het gewoon!

Zelfs die ene, best nare, ervaring in Bangkok heeft me niet van gedacht kunnen veranderen. Ik werd opgelicht! Jawel! Ik heb nooit beweerd dat ik dé ervaren reiziger ben, dé bedreven backpacker of dé allesweter. Maar dat ik opgelicht zou worden, dat had ik niet meteen gedacht. Nu goed, het begon wel allemaal met DE cruciale beginnersfout. Ik vertel je er alles over…

Koninklijk paleis Bangkok

Toen er nog geen vuiltje aan de lucht was aan het koninklijk paleis

Ik sta een kaart te lezen, op zoek naar Wat Pho. Dit is de tempel van de liggende Boeddha. Fout nummer 1! Doe je niet, je bent een doelwit voor allerlei gespuis dat wéét dat je een toerist bent en het even niet weet. Dom dus. Ik word aangesproken door een Thaïse politieagent. Hij draagt een vest met ‘POLICE’ op laat zijn badge zien. Hij vertelt dat hij een inspecteur is en dat hij ziet dat ik aan het zoeken ben, of hij kan helpen. Ik leg uit waar ik naartoe wil.

De politieagent zegt dat ik vandaag niet in Wat Pho terecht kan: door een feestdag is hij gesloten. Fout nummer 2! Nooit geloven als mensen je willen geloven dat iets gesloten is, meestal is dit een afleidingsmanoeuvre. Ik geloof de man, hij ziet er ook zo ‘echt’ uit. Hij zegt ons wel een tempel te kennen die minder toeristisch, maar zeker even mooi is: de Lucky Buddha Temple. Dat klinkt als muziek in mijn oren. Hij stelt voor om een tuk-tuk (lokaal vervoersmiddel) aan te houden voor mij en ook om over de prijs te onderhandelen. De prijs die hij geregeld krijgt: wow! Ik ga er op in. Fout nummer 3!

Ik word naar de tempel gebracht, die (achteraf gebleken) in NIETS lijkt op Wat Pho. Het is een klein en mooi tempeltje maar zeker niets speciaals. Buiten aan de tempel loopt een goedgeklede man rond, die me aanspreekt. Of ik van mooie juwelen houdt, en geen zin heb in koopjes. Ik wil er niet echt op in gaan, maar het wordt voor me geregeld zonder dat ik er veel in te zeggen heb. Na mijn bezoek aan de tempel brengt mijn chauffeur (want de politieagent heeft hem voor een mooi prijsje een ganse namiddag geboekt), me naar de juwelenwinkel die de man aan de tempel aanraadde (allen zitten ze in het complot, ook weer; achteraf gebleken). Fout nummer 4! Hier had ik niet op mogen ingaan, of tenminste: het niet laten gebeuren.

In de juwelierszaak voel ik me vreselijk ongemakkelijk. Ik voel me gevolgd, en word bij elke blik die ik werp bijna gedwongen tot een aankoop. Ik wandel er uit respect even rond, maar voel me er zo vies bekeken dat ik me snel uit de voeten maak en terug naar onze chauffeur buiten wandel. Ik hoop dat dit ritje er nu op zit, want dit houdt geen steek meer. De tuk-tuk chauffeur stelt dan een laatste stop voor: een kledingszaak waar ze kostuums op maat maken. Ik weiger maar de chauffeur maakt zich boos. Hij zegt dat ik MOET want dat hij geld krijgt voor zijn benzine als ik gewoon al de winkel binnenstap. Fout nummer 5: ik geef toe. Als ik die arme man zo kan helpen, oké dan.

We stoppen bij de winkel en ik zie het meteen: het is een zeer fancy zaak waar ik me met mijn casual toeristenoutfit niet echt op mijn gemak zou voelen. Ik weet dat ze me ook hier zullen proberen iets aan te smeren, dit voelt zo slecht. Ik excuseer me bij de chauffeur en zeg echt terug te willen naar het hotel. Nu wordt hij echt boos: hij heeft een gezin dat hij moet onderhouden, 4 kinderen, … ik moet die winkel binnen. Ik zie het niet zitten en wimpel hem af maar word ook bang omdat hij wat agressief wordt.

Ik bied hem 100 baht méér aan om ons terug naar het hotel te brengen, ik wil echt dat dit stopt, deze chauffeur en al deze verplichtingen. Uiteindelijk geeft hij toe en een halfuurtje later sta ik weer bij ons hotel in Bangkok. Uitgeput, verbaasd, maar vooral blij dat ik weer ‘vrij’ ben. Wat een avontuur. Ik voel aan dat dit niet oké was, en dat ze mij van alles hebben proberen aansmeren maar dat ik opgelicht was, had ik in eerste instantie niet door.

opgelicht

Die frank viel pas later, toen ik een aflevering zag van het Nederlandse programma ‘Oplichters in het buitenland’. Oh god: ik ben er KEI hard in getrapt! De politieagent was gewoon fake, de chauffeur zat in het complot, de chauffeurs en de winkels hebben afspraken, … Te gek voor woorden, maar ik neem het mee. Het was een avontuur, minder fijn dat wel. Ik ga in ieder geval niet meer in het midden van een drukke straat mijn kaart bovenhalen!

Jammer genoeg is dit niet de enige manier waarop je door de Thaï opgelicht kan worden, zo is er ook de truc met het wisselgeld etc… Altijd goed opletten en: als het te goed om waar te zijn lijkt, is dat meestal ook zo!!! Maar vooral: laat je niet afschrikken… BANGKOK IS GEWELDIG!

16 reacties

  1. avatar

    Hoi Nies,
    toevallig lezen we net dit artikel, en geloof het of niet; ons overkwam precies hetzelfde.
    En niet een beetje, maar echt exact; dezelfde tempel, een kledingzaakje, een juweliertje en precies dezelfde smoes (benzinekosten).
    Het enige wat bij ons anders was, is dat wij het op het einde doorhadden en toen werden we een beetje boos.
    Toen hebben we hem een paar Bath gegeven en zijn we niet meer ingestapt. Stonden we daar in een onbekende wijk van Bangkok, geen tuktuk te bekennen.
    Uiteindelijk voor veel te veel geld een taxi aangehouden en zijn we alsnog naar Wat Pho gegaan.

    Ga die aflevering snel eens terugkijken, ben benieuwd.

    Groetjes,

    Loes en Suus

    1. avatar

      Hoi Loes en Suus, ongelooflijk toch hé! Ik hoor het vaker terug hoor, dit verhaal. We zijn niet de enigen die er in trappen. Wij hadden het op het einde ook door, zo frustrerend.. Ik had dit verhaal graag gehoord voor we vertrokken maar ach, je leert er weer wel van! Verder nog kunnen genieten van jullie reis?

      1. avatar

        Hoi Nies,

        Ik zag je reactie pas net.
        We hebben zeker nog kunnen genieten van onze reis. Thailand is een geweldig land, met geweldige mensen. Want als we even eerlijk zijn, waarschijnlijk hadden wij precies hetzelfde gedaan als al die tuktukchauffeurs als we een gezin moesten onderhouden en je zo meer kan verdienen.
        Maar Thailand zelf is natuurlijk ook heel mooi. Veelzijdig en relaxed. Jij ook nog kunnen genieten?

        1. avatar

          Ja hoor! Heerlijke tijd was dat, ondertussen al dik 3 jaar geleden. Het was onze huwelijksreis dus wij zaten natuurlijk heerlijk op onze roze wolk.

  2. avatar

    Helaas gebeurt dit in heel veel landen en ook gewoon door de tuk tuk drivers! Ze krijgen commissie. Het is, als je niets koopt, niet echt oplichting maar meer balen van je kostbare tijd. En een tip, je moet gewoon op je strepen staan en heel boos worden, zeggen dat je klaar bent met die winkel ritjes en niets betalen (sowieso nooit vooraf betalen, wijze les) dan draaien ze heel snel bij, als je ook nog zegt dat dit de afspraak niet is en ze naar hun fooi kunnen fluiten als ze nu niet gewoon doen wat je zegt zijn ze zo om en poeslief! Echt. Maar leuk is anders. Het overkomt de beste helaas

    1. avatar

      Bedankt voor de tips, ik ben er ondertussen ook achter maar denk dat het voor veel mensen belangrijk is dit te lezen VOOR vertrek. Ik heb me ook laten meeslepen omdat echt een politieagent leek die ons aansprak, erg naïef van me.

  3. avatar

    Ohhh dit heb ik met een groepje meiden ook meegemaakt mijn eerste keer in Thailand. Gelukkig hadden we al snel door wat er gaande was en konden we er wel om lachen. Met een groepje voelt het ook niet zo bedreigend, dat scheelt. Uiteindelijk hebben we de tuktuk chauffeur zelfs zo ver gekregen dat ie ons bracht waar we echt wilden zijn 🙂 Later probeerde iemand me nog wel eens wijs te maken dat er iets ‘dicht’ zat maar daar ben ik nooit meer ingetrapt. Nou ja, weer een ervaring rijker haha.

    1. avatar
      Nies zegt:

      Het is inderdaad meteen een ervaring rijker, wij zullen er ook nooit meer intrappen. En het is weer een ‘leuk’ verhaal om te vertellen…

  4. avatar

    Waaah wat een bizar verhaal joh! Heb er ook al meerdere reizigers over gehoord.. Eng!

    1. avatar
      Nies zegt:

      Ik kan het soms nog niet geloven! Daarom, ik waarschuw liever dan andere mensen dit te moeten laten meemaken. Ik loop er in alle geval nooit meer in.

  5. avatar

    Wat balen dat je zo bent opgelicht zeg! Voel me altijd een beetje naar als ik er achteraf achterkom dat ik ben genaaid met prijzen of iets dergelijks. Dit gebeurd je vast nooit meer 🙂

    Heb je trouwens ook de Co van Kessel fietstocht gedaan? Dat was echt mijn hoogtepunt van Bangkok!

    1. avatar
      Nies zegt:

      Nee, sindsdien een stuk waakzamer en op een kaart kijken waar veel mensen het kunnen zien doen we sindsdien ook niet meer. Nee, die fietstocht hebben we jammer genoeg niet gedaan. Ik had er wel over gelezen maar niet van gekomen. Helaas, volgende keer?

  6. avatar

    Dit is precies wat ons ook is overkomen!! Wij werden alleen aangesproken door een man die zogenaamd gids was bij Wat Pho…en wij waarom nog zo naïef om wel wat te kopen in die kledingzaak. Maar de opmaat gemaakte overhemden worden nog steeds gedragen 😉

    1. avatar

      Oh ja, dat lijkt inderdaad een beetje op ons verhaal! Oh jee… Wel wat gekocht? Gelukkig geen valse sieraden maar wel iets waar je nog wat aan hebt! Ach, we zijn er mee weer geleerd zeker? En op deze manier kunnen we andere reizigers waarschuwen.

  7. avatar

    Wat een verhaal zeg! Ik heb het inderdaad ook gezien op televisie, maar gelukkig is het ons niet overkomen in Thailand. Of nja, net net.. Toen wij vlakbij Lumphini Park waren stonden wij ook op een kaart te kijken naar waar we naartoe wilden.. En inderdaad, er kwam een “politieman” aanlopen die ons wilde helpen. Gelukkig voelde het voor mij al meteen niet goed en had ik hier wel al dingen over gelezen.. We hebben de man vriendelijke bedankt en zijn snel verder gelopen.. Dit verhaal had dus best een ander einde kunnen krijgen…

    1. avatar

      Ja, was vrij spannend 🙂 Achteraf gezien natuurlijk erg dom van ons maar op zo’n moment gaat het allemaal zo snel en heb je bijna niet door wat er je eigenlijk overkomt. Vanaf dan altijd goed op onze hoede geweest… 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *