Trouwen met je grote liefde… Mijn broer’s huwelijk

Zaterdag trouwde mijn broer Pieter met zijn jeugdliefde Katrien. Drie jaar en drie dagen na mijn huwelijk met Geert. Een bijzondere dag, vol emoties. Een dag waarop 2 families één werden en mooie nieuwe herinneringen werden gemaakt. Een dag die mijn persoonlijke geschiedenisboekje in gaat als meer dan geslaagd & om nooit te vergeten. 

Pieter en Katrien, dat is als pékes en erwtjes. Dat hoort samen!

Mijn vader tijdens zijn speech op het avondfeest 🙂 Hoewel, speech! Vader springt even op het podium, zegt dit en vond het zo weer wel goed. Kort maar krachtig dus. Haha. De zaal lacht.

Was het je opgevallen… de laatste dagen (vorige week) was het net iets stiller op de blog, Facebook en Instagram. Dat komt omdat ik volop bezig was met de voorbereidingen van mijn broer’s huwelijk. Het feest vindt, net als bij dat van Geert en mij, thuis bij mijn ouders op de boomkwekerij plaats en dus is het de weken voor de Grote Dag alle hens aan dek. Er moet een eindeloze lijst aan taakjes gebeuren. De hele familie staat paraat. Zussen, broers, mama’s, papa’s, tantes, schoonbroers, .. Iedereen wil bijdragen, wat een warm gevoel! Het zorgt ervoor dat de twee families dichter bij elkaar komen, wat een leuke extra is waar we nog jaren plezier aan gaan hebben.

Wedding-selfie!

De dag zelf is super! Van het moment dat mijn broer Pieter zijn bruid voor het eerst ziet, tot de Facebook-capriolen van het koppel in het gemeentehuis, Pieter met een koersfiets door de kerk, de lunch in onze tuin, de receptie met eigen omgebouwde foodtruck, het aandoenlijke dankwoord, het festival-achtige hoekje met foodtrucks, de prachtige verlichting in de serre vol planten van papa, de vuurstokjes tijdens de openingsdans, de dans van de bruid met haar opa (tranen met tuiten), het dansfeest dat losbarst, … Ik kan blijven opnoemen.

Zelf keek ik al een heel jaar mee uit naar deze dag. Vorig jaar kwam onze Pieter met een klein hartje bij mij thuis vertellen dat hij Katrien zou gaan vragen en of ik de verlovingsring wilde mee uitkiezen, wat geloof ik voor een man geen eenvoudige taak is. Natuurlijk wilde ik dat! Sinds de dag dat hij haar de Grote Vraag stelde (op de dag dat ze 10 jaar samen zijn), was het dromen.

Foto’s van de ouders en grootouders op hun trouwdag, zo bijzonder!

Voor mij was het soms wat bang afwachten: hoe zou ik de dag beleven met een dikke buik op 32 weken zwanger? Ik heb er echt mee in mijn hoofd gezeten. Wat als ik niet kan genieten, wat als ik heel snel moe ben, wat als ik misschien al in het ziekenhuis lig (vriendin beviel op 32 weken), … Ik lag er soms bijna van wakker. Ik ben sowieso iemand die niets wil missen, laat staan op het trouwfeest van mijn eigen broer!

Wel, door de adrenaline van de dag heb ik weinig last ervaren. Natuurlijk wist ik dat het ik het einde (5.30 uur ’s morgens) niet zou halen, maar daar had ik me al lang bij neergelegd. Wat het niet makkelijker maakte om rond 2 uur stilaan te vertrekken. Auw. Ik wil niet weg. Maar ik was van 6 uur wakker, en ik moest na 20 uur op de beentjes toch dringend gaan rusten, dat voelde ik aan elke vezel in mijn lijf.

Voor de nieuwsgierigen: het kostuum van Geert is van Zara Men. Mijn kleed kocht ik bij Inno (really!) en is van het merk Phase Eight. Ik kende het zelf niet maar nadat ik mijn gading niet vond bij de zwangerschapsmerken kocht ik dit kleed, geen zwangerschapskleed, gewoon in een maatje groter dan ik anders nodig heb. Ik vond het toch belangrijk om als zus van de bruidegom een beetje iets chiquer aan te doen dan ‘gewoon’ een zwangerschapskleed. Verkoopsters zeiden me wel: een sjaaltje of een riem en je bent meteen opgekleed maar ik ben niet van die mening, en dus loste ik het zo op.

Ik had leuke damesschoenen, van die toffe sandaaltjes, gekocht bij Sacha, maar … Mijn voeten pasten er op de dag zelf niet meer in. Dik, opgezwollen, pijnlijk… Zo jammer! En dus moest ik de dag zelf beslissen om ‘oude’ sandaaltjes aan te doen met iets meer ‘rek op’, oh wat vond ik dat erg. Gelukkig was mijn kleed lang en heeft eigenlijk niemand echt wat gemerkt. De sandaaltjes van Sacha ga ik zéker nog dragen… Maar eerst maar eens bevallen om van die dikke voeten af te geraken.

Neem even de tijd om mij uit te lachen:

Eeeeeeeennn … stop! De foto die ik ’s nachts nam van mijn voeten na het trouwfeest durf ik trouwens écht niet laten zien. Wat erg. Olifantenpoten.

Zondag was ik een klein wrak. Mijn voeten waren twee opgezwollen bommetjes, waar geen verlichting in te krijgen was (voetbadjes, omhoog leggen, … ) Ik moet wel toegeven dat ik zondag ook weer gaan helpen ben om de boel afgebroken te krijgen. Zei ik eerder iets van ‘niets willen missen’?

Gisteren heb ik thuis kunnen werken. Laptop op de schoot en benen een beetje omhoog, zodat het weer leefbaar werd. In de late namiddag mochten Geert en ik dan ook nog eens naar de gynaecoloog en oefie! Een goeie echo. Baby zit hoog en droog en weegt 1930 gram. Netjes op het gemiddelde, en voor babies vinden we dat leuk! Ook even mijn bloeddruk laten controleren, want daar konden die dikke voeten ook wel eens op wijzen maar het zag er oké uit, gewoon wat rust nemen.

Lieve Pieter & Katrien, veel geluk samen.

Blijf van elkaar houden zoals jullie nu al 11 jaar doen, jullie zijn een voorbeeld. Je broer die trouwt, het is zo fijn om je familie, gezin, naasten… gelukkig te zien. Morgen vertrekt het jong koppel op huwelijksreis, die deze Reismicrobe mee heeft helpen samenstellen. Ik wou dat ik mee kon 😉 En nu: genieten van die roadtrip in Kroatië !

Foto’s weer van de hand van mijn lieve en getalenteerde nicht Floor: Floor Bogaerts Photography