Dromen. Ik vind het zo ontzettend belangrijk. Wat is een leven zonder dromen? Twee weken geleden keek ik samen met mijn broers, schoonzus, man en ouders naar het Eurosongfestival. Eerst hadden we gezellig samen pizza gegeten en wat wijn geslurpt. Opeens vroeg ik tussen de slechte liedjes door…

Waar dromen jullie nog van?

Ik schrok meteen van de stilte die volgde. Dat was duidelijk geen gemakkelijke vraag. Ik kreeg ze meteen terug op mijn bord. Voor mij was dat niet zo moeilijk. Maar voor mijn ouders en broers leek het niet eenvoudig om op mijn vraag te antwoorden.

Mijn moeder antwoordt als eerste. Zij droomt er van om naar Toscane te reizen. Toscane begod! Ik werd er bijna boos van. Wat een bereikbare droom… die is maar een vliegticket of autorit van je verwijderd. Waarom doe je daar dan niets mee? In 2018 stuur ik ze naar Toscane, en ik ga mee. Willen of niet 😉

Mijn oudste broer moest dieper graven, die droomt van een appartement aan zee. Waarop zijn vrouw snel : “dan droom ik er van dat jij de TIJD hebt om met mij naar dat appartement aan zee te gaan…”. Die zit. Mijn vader en jongste broer zeiden niet veel. Ook mijn man was verdacht stil. Maar het is natuurlijk niet zo dat als je je dromen niet uit spreekt, je er geen hebt.

Mijn dromen zijn duidelijk. Maar dat is nu. Het is ooit ook anders geweest.

Mijn droom is om met mijn gezin een jaar in het buitenland te gaan wonen. Mijn droom is om een boek te schrijven (al sinds ik klein ben). Mijn droom is om mijn bedrijf verder uit te bouwen. Mijn droom is om van mijn blog een leerrijk platform voor reizende gezinnen te maken. Ik heb dromen, duidelijke dromen die me vooruit stuwen.

Met die dromen in mijn achterhoofd, ga ik elke dag wat harder.

Ik voel dat ik dromen nodig heb om te blijven gaan…

Ik ben zo een ‘project-mens’, ik leef van project naar project. En als ik geen ‘project’ heb, heb ik geen richting. Dat project kan ‘project eigen zaak’, of ‘project blog meer’ of zelfs ‘project baby’ zijn. Ik investeer dan even massa’s energie in dat éne project om me dan weer op het volgende te storten. Project Baby is natuurlijk een ‘on-going-project’ waar ik me graag elke dag mee bezig houd 🙂

Een project is vaak ook een droom. Door er een project van te maken, blijft het niet bij een droom. Hoe is dat bij jullie? Hebben jullie duidelijke dromen? Of moeten jullie er ook lang over denken? Hebben jullie die dromen nodig? Of leven jullie eerder van dag tot dag?

6 reacties

  1. avatar

    Eindelijk dit jaar mijn eigen reis website online krijgen …

    1. avatar
      Nies zegt:

      Moet lukken! Wat houd je tegen?

  2. avatar
    Vanessa Honoré zegt:

    Mooi geschreven! Ik heb ook dromen en onze allergrootste droom is om in het buitenland te wonen :).
    Daarnaast wil ik graag doula worden en heb ik al mijn basistraining gevolgd! En ik ga bijkomende cursussen volgen om zo goed mogelijk mama’s te informeren.
    Ik ben ook zo’n project-mens ?

    1. avatar
      Nies zegt:

      Die droom delen we dan! Ik wil echt heel graag aan m’n kinderen laten zien dat er ook een leven naast die ratrace van ons bestaat (hoewel wij hier al vaak op de rem gaan staan). En die cursus doula.. Daar ben ik zelf toevallig ook over aan het nadenken.. Blij te weten dat er nog project-mensen zijn 😀

  3. avatar

    Heel mooi geschreven en helemaal waar. Ik moet zeggen dat ik ook even moest denken. Mijn dromen zijn mssn mega cliché. Ik wil graag nog een huis met tuin en de tijd die ik nu heb ook te hebben voor baby twee. Mssn een iets minder bereikbare is, ik wil graag in het buitenland wonen, al is het maar even. Ergens waar de zon schijnt en familie centraal staan. En dan de kleine dromen natuurlijk.

    1. avatar
      Nies zegt:

      Maakt totaal niet uit of ze cliché zijn of niet, als je jou maar elke dag inspireren 🙂 Jouw droom over in het buitenland wonen, die deel ik. Ik wil het mijn gezin echt gunnen om eens een jaar op de rem te gaan staan met z’n allen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *