Globetrottende gezinnen #1: Eva Tuytelaers, verloofde Kristof & zoontje Hélder

Reizen met een baby, reizen met je kroostrijk gezin, avontuurlijke reizen met kinderen, … Wij komen nog maar net kijken wat dat betreft. Morris is nog geen jaar en het is voor ons allemaal terug nieuw en spannend. Binnenkort vliegen we naar Marokko, voor het eerst met onze zoon naar Afrika! Gelukkig is er online inspiratie genoeg van gezinnen die het aandurven!

Eva, Kristof en Hélder zijn zo’n gezin. Ondanks de moeilijke start, Hélder is geboren met een hartafwijking, gaan ze er toch voor en trekken ze er met z’n drie regelmatig op uit. De plaatjes die ze hiervan schieten, zijn betoverend en zetten mij alvast aan om nog vaker onze koffer te pakken. Een interview met Eva over hun globetrottend gezin.

Eva, heb jij altijd veel gereisd? Had je als kind de reismicrobe al te pakken?

Als kind herinner ik me vooral de reizen met de mobilhome door Frankrijk naar Spanje. Iedere zomer tijdens het bouwverlof reden we naar dezelfde plek: het vakantiehuis van mijn grootouders in Platja d’Aro. Mijn papa reed echter zelden via de autostrades. We namen allemaal kleine weggetjes, sliepen met de mobilhome op dorppleintjes, bergtoppen en op het strand in de Camargue.

We hebben nooit de binnenkant van een camping gezien. Toen mocht dat geloof ik nog, eender waar gaan staan met je mobilhome. Ik heb daar hele goede herinneringen aan. Toen ik bijna begon te puberen kocht mijn vader iets in Frankrijk, in de Sologne, een groene streek in het midden van Frankrijk. Geen hippe stadjes of winkels in de buurt en ook geen strand, maar wat een rust! Ik kom er nog steeds heel graag.

Mijn eerste avontuurlijke reizen deed ik samen met Kristof

Verder deden we ook wel enkele verre reizen met de familie maar die kan ik op een hand tellen. De eerder avontuurlijke reizen ben ik samen met mijn lief en vrienden beginnen doen. Nicaragua, Zuid-Afrika en Brazilië hebben we samen al verkend. Zonder alle slaapplaatsen vooraf te boeken zodat we ter plaatse nog flexibel konden zijn.

Mijn stiefzus woonde bovendien 5 jaar lang in Abu Dhabi omdat ze voor Etihad werkte. Zij kon goedkope tickets regelen en dus vloog ik ook meerdere keren per jaar naar daar. Ik heb dus wel al veel gereisd, maar keer vaak naar dezelfde plekken terug.

Ben jij tijdens je zwangerschap blijven reizen?

Ik ben naar Barcelona gevlogen toen ik zo’n 7 weken zwanger was. Aangezien ik van nature een angstig persoon ben, zeker als het over mijn gezondheid gaat, vond ik dat best spannend. De zwangerschap is nog zo fragiel dan. Ik keek er dan ook niet echt naar uit, maar ik wou mijn stiefzusje graag helpen met haar zoektocht naar een appartement in Barcelona, omdat ze kort daarna naar daar zou verhuizen.

Omdat ik me niet helemaal comfortabel voelde met dat vliegen ben ik daarna enkel nog naar ons vakantiehuis in Frankrijk gereden. Dat is maar 5 uurtjes rijden. De laatste 3 maanden durfde ik nergens meer naartoe en was ik liefst van al zo dicht mogelijk bij het ziekenhuis waar ik zou bevallen. Misschien voelde ik het juist aan dat mijn zoontje medische hulp moest krijgen na de bevalling? (Hélder werd met een hartafwijking geboren die niet opgemerkt werd tijdens de zwangerschap).  Of misschien liet ik mijn irrationele gedachten te veel de bovenhand nemen.

De eerste keer vliegen met Hélder, was dat spannend? Hoe heb je je voorbereid?

Ja dat was best spannend. We vlogen dan ook ineens naar Salvador in Brazilië, met een tussenstop in Lissabon. Ik ben niet het type persoon die zich tot in het oneindige voorbereidt, maar uiteraard had ik wel geïnformeerd bij vrienden die wel al gevlogen hadden met baby’s. Zo wist ik dat we een wiegje konden reserveren tijdens de lange vlucht en dat je best wel wat extra stuks mag meenemen als je met een baby vliegt. Ik wist ook dat je dan ook water en melkpoeder door de security check mag meenemen dus ik had alles bij wat we nodig hadden.

De heenvlucht viel goed mee. Hélder was toen net 7 maanden geworden. We hadden een dagvlucht en we wisten wel dat hij niet veel zou slapen omdat hij thuis ook geen grote slaper is. Maar in zo’n groot vliegtuig heb je best wel wat plaats om rond te wandelen en spelletjes te spelen.

Het nummer van onze kinderarts stond op speed dial

Omdat we naar Brazilië vlogen was de vlucht eerlijk gezegd ook het minste van mijn zorgen. Ik was eerder bezig geweest met hoe we het daar ter plaatse zouden aanpakken. Ik had aan een Braziliaanse vriendin gevraagd wat de beste ziekenhuizen waren, we hadden een uitgebreide reisapotheek mee en het nummer van onze kinderarts stond op speed dial. Ter plaatse kon ik wat meer relaxen omdat Hélder er zo van genoot. Brazilië heeft trouwens een erg kindvriendelijke cultuur. Iedereen is er behulpzaam als je met je kinderwagen zit te knoeien en ze willen allemaal je baby entertainen als je ergens op een terrasje zit. Heel anders dan hier in België, hehe.

De terugvlucht was trouwens veel pittiger, dat was een nachtvlucht. Door alle service aan boord duurde het lang voor de lichten uitgingen en Hélder heeft toen maar enkele uurtjes geslapen. Wij al helemaal niet dus we hebben ons door de volgende dag moeten slepen. Hélder heeft ook nog 5 dagen last gehad van een jet lag dus het heeft lang geduurd voor we zelf wat bijgeslapen waren. Maar de reis zelf was zo’n fijne ervaring geweest dat we dat eigenlijk niet zo erg vonden.

Lees hier meer over vliegen met een baby.

Biecht op Eva, wat is de grootste flater die jij al maakte tijdens het reizen met Hélder?

Onze bus melkpoeder is eens opengegaan in de rugzak van mijn lief tijdens de vlucht. Niet goed dichtgedaan. Alles zat tussen onze elektronica. Even leek het alsof we hele slechte cocaïnesmokkelaars waren toen we dat witte poeder overal af moesten kloppen daar naast de bagageband.

Jullie reizen veel. Is dat een bewuste keuze? Wat wil je Hélder hier door leren?

Omdat we tijdens mijn zwangerschap zo weinig gedaan hadden en nadien een moeilijke start met Hélder meemaakten hebben we beide bewust wat minder hooi op onze vork genomen en zijn we veel gaan reizen. Wel pas nadat Hélder geen huilbaby meer was en goedgekeurd werd door de cardioloog. We hadden dat wel verdiend, vonden we. En we hadden het nodig ook eerlijk gezegd.

Het was dus een bewuste keuze om wat meer samen te genieten en op reis te gaan, maar toen stonden we niet zozeer stil bij wat dit met Hélder zou doen. Dat moesten we al doende ontdekken. We merken dat hij zich nu gemakkelijk overal aanpast omdat hij al op zoveel verschillende plaatsen is geweest en heeft geslapen.

Uiteraard zal hij zich later niet herinneren dat hij in Brazilië is geweest maar ik geloof wel dat het bijdraagt aan zijn ontwikkeling. De prikkels zijn daar anders, en ik vind het geweldig om hem in contact te brengen met andere culturen. De plasticiteit van de hersenen van een baby is tijdens de eerste twee jaar nog zodanig groot dat het net heel interessant is om er dan veel mee te doen, om zo zijn groeikansen te optimaliseren. We zijn er dan ook rotsvast van overtuigd dat hij er iets van opsteekt.

Eva, heb je nog tips voor andere nieuwe mama’s die nog twijfelen om te gaan reizen met hun jonge kinderen?

Twijfelen is normaal. Ik snap dat want ik ben zelf een angsthaas, ook wat vliegen betreft. En Kristof is al een even grote held.. Maar ik probeer die angsten mijn leven niet te laten domineren en dus blijf ik dingen doen waar ik bang van ben. Dat vergt wel wat moed soms. Daarom heb ik ook veel begrip voor mensen die het liever wat dichter bij huis zoeken de eerste jaren.

Als wij het kunnen, dan kan iedereen het!

Als ik naar bepaalde stemmen in mijn hoofd zou luisteren dan deed ik dat waarschijnlijk ook. Maar het is ook erg bevrijdend om niet toe te geven aan die angsten en onbekende oorden op te zoeken. Wij zijn er steeds sterker door geworden, nu ook als gezin. Dus misschien is mijn boodschap dan wel: als wij het kunnen, dan kan iedereen het!

Thanks Eva! Krijg je geen genoeg van hun avonturen? Eva, Kristof en cutiepie Hélder en hun reizen #itsahélderholiday kan je volgen op Eva’s Instagram-account.

Volgende keer is het de beurt aan Lobke van Leuke Wereld, die haar drie kinderen Kobe, Frauke en Mil graag de wereld toont.