Ja. Echt. Ik geloof het soms nog steeds niet. 38 weken zwanger. Mijn buik beweegt en toch is het moeilijk te geloven dat er écht een mensje in schuilt. Onze kinderkamer is klaar & ingericht, en toch is het moeilijk te geloven dat daar straks écht een mensje in slaapt. De naam is gekozen, en toch is het moeilijk te geloven dat er een mensje écht straks zo heet.
Elke nieuwe mama zal een beetje aan dat idee moeten wennen. Ik heb soms het idee dat ik er net iets meer tijd voor nodig heb, gewoon omdat er momenten zijn dat ik het nog steeds niet ‘geloof’ na twee eerdere zwangerschappen die een miskraam werden. Ik merk dat ik me soms nog niet durf hechten aan dat ongeboren boeleke. Want de eerste keer deed ik dat wel, hard. En toen werd ik even hard met de grond gelijk gemaakt. Ik ben soms nog bang dat ons kindje iets zal krijgen en ik het alsnog niet mee naar huis mag nemen.
Hittegolf trotseren? Doe ik zo!
LAATSTE MAAND
Genieten doe ik ondertussen gelukkig wel. Ik besef dat ik die angst niet alles in de weg mag laten staan en dus maak ik regelmatig contact met dat baby’tje in mijn buik en durf ik weer dromen. Voorzichtig, maar ik durf het.
Laatste maand is laatste dag, hoor je vaak zeggen. En dus kan het voor elke moment zijn. Ik ben namelijk alweer 38 weken zwanger. En dan hoor ik mensen: “was precies gisteren toen je het aankondigde“. Haha, nu zo voelt het voor mij niet hoor. Heerlijk, dat nieuw leven in je buik laten groeien. Maar vermoeiend ook. Slapeloze nachten zijn mijn deel.
Eigen quote… toch waar? 😉
IK TEL NIET AF
“Allez, nu kunde aftellen”. Ook wat mensen zeggen. En ik antwoord de laatste weken steevast hetzelfde: neen, ik tel niet af. Raar hé! Want ik wil echt wel dat dat kindje geboren wordt, en ik ben heel benieuwd hem/haar te ontmoeten. Maar ik tel niet af. Want het kan evengoed dat ik nog een kleine 4 weken zwanger ben. Dat is me te lang aftellen. Dus ik houd er rekening mee dat het nu kan (Wat? Echt? Nu? En mijn kofferke staat nog niet fatsoenlijk klaar) maar evengoed pas begin oktober. We laten komen wat moet komen.
Ik word mama. Echt. En Geert wordt papa. En wat voor één. Als ik zie hoe hij met zijn petekindje omgaat, dan schreeuwt mijn hart liefde. Onlangs ging hij samen met hem in bad, nadat de peuter zich buiten vuil had gespeeld. Ik was beneden maar hoorde hem tegen de kleine schat bezig. Zo lief! Als ik één ding zeker weet, is dat mijn kind een fantastische vader krijg. En ik een geweldige bevalpartner, wat me ook erg gerust stelt.
Dus laat dat mama worden maar komen. Ik ben er klaar voor. Maar ik tel niet af 😉
Ik word trouwens extra in de gaten gehouden: hoge bloeddruk
IK KAN HET
Ik heb beslist voor de positieve mindset te gaan. Ik probeer negativiteit in deze laatste weken van de zwangerschap te weren. Niet eenvoudig voor een natuurlijke pessimist als mezelf maar qua bevallen lukt me dat aardig. Misschien omdat ik nog een naïeveling ben op dat vlak. Ik laat nog weinig horror-verhalen toe, ik probeer me regelmatig te ontspannen met het idee dat ik gemaakt ben om te bevallen en een kind op de wereld te zetten, ik bereid me goed voor op wat komen gaat. Ik stel mijn vragen aan mijn vroedvrouw, en blijf nergens mee zitten. Ik kan het!
Laatste maand is laatste dag, dus het kan zelfs zomaar dat dit mijn laatste blog als zwangere is. Al geloof ik niet wat ik nu zelf typ. Mijn gevoel zegt dat ik mijn tijd wel ga uitdoen, maar we gaan het zien!
Nog laatste tips voor deze eerste-keer-mama?
14 reacties
Je gaat dat goed doen! En wat gaat jullie kindje in een prachtig liefdevol nestje terechtkomen.. Ik herken heel veel van de angsten die ik ook had tijdens de zwangerschap in wat je hierboven beschrijft, en ik kan je alvast vertellen : het wordt er niet beter op eens de baby er is. 🙂 Vanaf dan ben je zo kwetsbaar, maar dat maakt het moederschap net zo mooi en uniek. Dat gevoel, die onvoorwaardelijke liefde, die extra dinmensie die het je relatie geeft : het is geweldig. In mijn geval blijft dit geluk soms ook nog erg broos aanvoelen, ik begrijp je dus wel. Maar uit ervaring kan ik trouwens ook alleen maar zeggen : zelfs als er toch nog iets onverwachts gebeurt, je bent in goede handen in het ziekenhuis! Daar mag je echt op vertrouwen. Dus bewaar die positieve vibes en probeer van elk moment te genieten. Ik wens je enorm veel succes en ik kijk mee uit naar jullie wondertje! Go go go! X
Lief Eva! En ik vreesde het al… Dat gaat hier niet beteren eens dat kleintje er is 🙂 Het hoort er allemaal bij. Heel benieuwd wat dat moederschap met me gaat doen. Een week diertje worden denk ik. Jullie moeten ongelooflijke weken hebben doorgemaakt, van euforie naar angst. Blij dat jullie mannetje het zo goed doet nu. Ik blijf duimen voor hem! X
Ik tel wel af!! In u plaats dan, dat mag wel he!? ?
Awel, dat mag! Zo lang ik het zelf maar niet te hard begin te doen… Maar dat gaat vervelen op den duur ze Nele, subiet duurt dat nog 2 weken 😉
Hoi Nies
Zo herkennaar je verhaal.
De laatste weken van mijn zwangerschap was ik alleen nog maar aan het aftellen, uiteindelijk ben ik 11 dagen overtijd gegaan! Leuk? Nee natuurlijk niet, dus goed dat jij dat niet doet!
Ondertussen zijn we een jaar verder en hebben we net het eerste verjaardagsfeest van Feliz achter de rug. Ik dacht tijdens mijn zwangerschap ook vaak aan hoe ons leven er zou uitzien met een baby, hoe gaan we dat aanpakken, wat als we naar buiten willen. Wel eens Feliz geboren was ging alles vanzelf. Het was ook alsof het nooit anders geweest was. Ik zou zeggen laat het inderdaad maar gewoon allemaal op je afkomen! En vooral volg je gevoel!
Wij kijken alvast met heel veel nieuwsgierigheid uit naar jullie kindje.
Dikke kus, jullie gaan dat geweldig doen, weer een kindje dat met zijn/haar poepje in de boter valt!
Tijd vliegt toch hé! Feliz is een schatje en je ziet het gewoon al op de foto’s dat dat ouderschap jullie ongelooflijk natuurlijk afgaat. Genieten! 11 dagen overtijd is niet min, ben eens benieuwd of ik het dan nog kan ‘niet aftellen’. Maar met die hoge bloeddruk, denk ik niet dat ze mij zo lang over tijd gaan laten gaan… Kei lief van dat poepje en de boter 😉 X
Goed dat je positief bent! Dat is echt t halve werk! Ik ben met 38 weken bevallen, t is me alles meegevallen, dus lekker relaxed de laatste dagen of weken afwachten. Voor je t weet is je kleintje er! (En voor je t weet is ie 2 jaar oud en rent ie als een dolle door je huis 😉 ) Succes nog!
Zo is dat! Ik geniet nog een beetje van het goede weer, lekker gaan uiteten en m’n zwembadje. Straks zal ik hier nostalgisch op terug kijken 🙂 Ooohh, zijn ze zo snel groot?
Veel succes met de laatste loodjes! Lijkt me superspannend 🙂
Dankjewel Co! Dat is het sowieso.
Spannend! Succes met de laatste loodjes. Komt vast goed.
Dat hoop ik ook Jenny, we gaan ervoor!
Spannend hoor, die laatste loodjes! Geniet er nog even van ♥
Oh dankjewel Natasja. Spannend is het zeker, ik geloof het amper zelf dat het nu echt wel eens gaat gebeuren 🙂 Wish me luck!