Drie weken op een roze wolk, dat was Thailand. Het was 2013, Geert en ik stonden op trouwen. Tussen alle geregel door, moest er ook nog een huwelijksreis vastgelegd worden. Veel getwijfel ging er voor één keer eens niet aan vooraf, ik wist wat ik wilde: Thailand. Geert volgde met plezier. Een week na onze trouw stonden we blinkend op de luchthaven voor onze eerste exotische reis. Het werd de reis van de reismicrobe. Hier kreeg ik ze te pakken om ze nooit meer te kunnen lossen.
VLINDERS IN DE BUIK
Ik wil terug. Dat is op zich vreemd. Ik snap mensen meestal niet goed die terug willen naar dezelfde bestemming. Er is nog zoveel! Waarom zou je naar Toscane blijven gaan als je ook Sicilië, Umbrië of Puglia kan gaan verkennen? Of ruil Italië eens in voor Kroatië of Griekenland of … Het is geen gevoelskwestie. Het is je hart verliezen. En dat deed ik in Thailand. Meer dan eens. Met open mond heb ik er rondgelopen. Het voelde, sorry cliché, zelfs een beetje als thuiskomen.
En dus heb ik redenen zat om terug te gaan. Om te beginnen: ik wil weer verliefd worden. Op het land, de mensen, de natuur en off course het eten. Ik wil weer verliefd worden op het leven en zonder zorgen zijn zoals ik toen die drie weken was. Alles liep zoals het lopen moest. Er waren geen grote vraagtekens. Ik dartelde door het leven en dacht dat het altijd zo zou zijn. Ik wil dat zorgeloze gevoel opnieuw beleven.
SLECHTSTE FOTO’S OOIT
Ik wil ook terug om nieuwe foto’s te nemen. In de zomer van 2013 was er nog geen sprake van Reismicrobe. We namen genoegen met een digitaal fototoestelletje, en nu heb ik natuurlijk spijt. De kwaliteit is er niet, ik kan ze niet gebruiken voor de blog en maar net voor Instagram. Ik heb veel te weinig écht kunnen vastleggen wat de schoonheid van het land was. We hebben nog een SD-kaartje bijgekocht in Thailand maar thuis heb ik, denk ik, geselecteerd om de mooiste over te houden. De rest is weg. Zo jammer, ik was toen duidelijk nog niet gefascineerd door fotografie.
Noodles. Ik wil terug voor de noodles, voor de lekkere curry’s, voor de cocktails op het strand bij zonsondergang. Ik wil terug om te proeven, te leren, te ontdekken. Ik wil ook terug voor de luxe. Ik geniet zo van wat verwennerij, maar in België moet je er vaak meteen al een flinke duit voor betalen. In Thailand kan je je laten masseren, logeren in de mooiste hotels, eten in de meest fancy restaurants voor een prijs die je je hier niet kan voorstellen. Ook logeren bij Belgen kan in Thailand, bijvoorbeeld bij Villa Anneloi in Chiang Mai. Dat kunnen baden in luxe, zonder teveel naar je budget te kijken is iets dat me zo kan ontspannen.
SNORKELEN TOT HET DONKER WORDT
Ik wil ook terug voor de eilandjes. In 2013 ontdekten we Ko Phi Phi, wat een parel. Maar al erg toeristisch, gelukkig sliepen wij buiten het drukke centrum en voelde het als ons privé-paradijsje aan. Ik wil nieuwe eilanden bezoeken, nieuwe stranden omarmen, nieuwe vissen ontdekken en snorkelen tot de duisternis invalt. Een boek lezen! Doe ik thuis nooit, deed ik in Thailand wel. Ik nam er de tijd voor, voelde ook dat ik de tijd had en die mocht nemen. Tijd was er zelfs geen issue. Ik had er geen idee van welke dag het was en zo hoort een echte vakantie toch te zijn?
Ik heb het gevoel dat ik er nog zoveel moet gaan ontdekken.
Voor Thailand maak ik graag een uitzondering. Naar Thailand wil ik wél terug. Omdat ik het allemaal opnieuw wil beleven. Wil voelen, wil proeven. Misschien omdat ik ook terug wil naar hoe ik me toen voelde. Onbezonnen. Vrij. Zorgeloos.
Wie weet dit jaar?
19 reacties
[…] van Reismicrobe leefde drie weken op een roze wolk in Thailand tijdens haar huwelijksreis. Ze kreeg er de […]
Ohh ja die foto’s… ik zou ook echt teruggaan naar een bestemming alleen al om mooiere foto’s te maken hahaha.
Jaaaa! Me too. Heb zoveel bijgeleerd de afgelopen maanden/jaren dat het zo jammer is van die foto’s…
Ik herken het helemaal! Hup, boek dat ticket en GA! Wat houdt je tegen op dit moment?
Ik ga juist heel graag terug naar plekken waar ik al een keer geweest ben. Juist dan heb ik het gevoel een plek echt te leren kennen, te ontdekken en dan kan ik optimaal genieten. Veel van mijn vroegere vakanties zou ik zo opnieuw doen, maar dan met de kennis van nu. Dan zou ik nog veel intenser genieten van het leven daar!
Ja, dat herken ik ook. Soms heb ik het gevoel dat ik iets ook twee keer moet doen om het echt te begrijpen, om het echt te kunnen beleven. Dus ja, ik ga toch maar eens aan het boeken denk 😉
Moet ik toch maar een keer naar Thailand 😉 Ik ga juist wel vaker terug naar dezelfde plaats, maar dat is vooral omdat ik er nog niet genoeg van heb/niet alles heb gezien wat ik wilde zien. Derde keer USA dit jaar, maar dat is ook zo groot 😉
Ja, de USA… Daar noem je nu ook wel een gigantisch land 🙂 Dat snap ik wel! Enjoy…
Mijn eerste keer in Thailand zal ik niet vergeten. Ik vond het wel ok, maar was niet onder de indruk. Achteraf denk ik dat dit kwam omdat ik al naar Sri Lanka, Nepal en Tibet geweest was en het op de één of andere manier vergeleek. Inmiddels ben ik al diverse keren in Thailand geweest en helemaal overtuigd. Wat jij met een klein toestel had heb ik met analoog. Ik heb heel lang niet digitaal gefotografeerd en de foto’s inscannen levert niet echt de resultaten op die ik wil, dus ik moet ook nog naar heel veel plekken terug 😉
Mijn eiland tip aan jou? Koh Tao, voor de sfeer en voor het snorkelen! Ik ben er twee keer geweest en schreef er over op mijn blog. Echt een heerlijk eiland waar iedereen terug blijft komen.
Thailand heeft dus een paar keer nodig gehad om jou te overtuigen, maar blij dat het toch gelukt is 🙂 Ko Tao heb ik inderdaad al van gehoord en zou ik op een volgende bezoek écht willen bezoeken. De landen die jij eerder noemt, staan anders ook hoog op m’n bucketlist. We leven nog even zeker, haha!
Mooie post en heel herkenbaar! Vooral van de foto’s. Ik durfde toen nog niet mijn goede camera mee te nemen met backpacken, nu ontzettend veel spijt (geldt ook voor India 🙁 )
Wel leuk om te weten dat ik niet de enige ben met spijt van foto’s. Misschien hebben we binnen 5 jaar ook wel allemaal constant een actioncamera aan hangen en daar weer spijt van 🙂
Haha, bij mij is de reiskoorts ook begonnen in Thailand, eerste verre reis van mijn leven. Nu hoef ik er niet meteen naar terug, misschien omdat juist iedereen er nu naartoe gaat, voelt niet meer bijzonder. Maar die eerste reis vond ik wel bijzonder. Het is zolang geleden, toen hadden we nog geen digitale camera, dus ik heb helemaal geen digitale foto’s van die reis. Misschien toch nog eens terug om nieuwe beelden te maken 😉
Check! Ik was voor Thailand wel al verder geweest (oostkust USA) maar toch is het in Thailand voor mij écht begonnen. Ik snap wel wat je bedoelt met dat het niet meer bijzonder voelt, maar volgens mij moeten er nog plekjes genoeg zijn waar het niet of minder toeristisch is en ook mooi. Die wil ik gaan zoeken 🙂
Haha, klinkt bekend. Ik heb ook plekken waar ik alleen voor de foto’s en het eten nog een keer heen zou willen. Met name met Indonesië heb ik dat sterk: ik wil meer foto’s én filmen én ik wil mijn vriend rondleiden die nog bijna nergens is geweest. Maar ik heb 15 jaar en meer dan 10 reizen voorsprong, dus echt reëel is dat laatste niet.
En tóch verheug ik me er heel erg op om deze zomer weer naar Indonesië te gaan.
Een goeie reden toch denk ik hé, foto’s en eten, haha! Oh jij hebt wel heel veel voorsprong op je vriend, die heeft nog veel in te halen 😉
Staat ook echt hoog op mijn verlanglijstje, amai 🙂 En ik herken de spijt van al die bestemmingen waar ik geen mooie beelden van maakte, haha!
Ja jammer toch hé? Dan ben je ergens prachtig en maak je geen mooie foto’s! Dom, zal me nu niet meer overkomen… 😉
Als je aan het plannen zou slaan, ik wil altijd mee!!! 🙂
Hanna, doen we!