Niet lang nadat je twee streepjes ziet op je zwangerschapstest, denk je: “oh jee, dat kind moet er uit!”. Jammer genoeg gaan die gedachten vaak gepaard met negatieve connotaties: dat gaat pijn doen, dat gaat lang duren, … Zelden denkt iemand: YES IK MAG GAAN BEVALLEN!
Behalve ik. Serieus. Ik stond te popelen om te bevallen? Naïef? Misschien, maar ik denk het niet want ik deed het en ik zou het zo opnieuw doen. De standaardvraag weken voor je uitgerekende datum: ‘En… Schrik? Bang voor wat komen gaat? Spannend zeker..’ Wat? “Nee! Ik kijk er naar uit. Ik heb er goesting in. Laat maar komen!” En dan die gezichten. Goud waard!
Ik geloof er rotsvast in dat je zeggenschap kan hebben in je bevalling. Als ik met plezier kon uitkijken naar én kan terugkijken op mijn bevalling (hier lees je alles in detail), kan jij dat ook.
Mijn bevalling tips
-
Kennis = macht. Bereid je goed voor!
Hier begint het allemaal mee. Ik kan maar niet begrijpen dat je je niet deftig voorbereid voor een van de belangrijkste en meest ingrijpende gebeurtenissen van je leven. Sorry dames! Ik wilde alleszins weten wat me te wachten stond. Mijn tip: surf op het web, bekijk filmpjes, ga naar de bibliotheek voor wat boeken of leen ze van vriendinnen, … Zorg dat je weet hoe een bevalling werkt. Wat zijn de verschillende fases, waar kan ik mij aan verwachten, …
Alles lijkt opeens een stuk minder beangstigend als je weet waarom je lichaam doet wat het doet. Zo herken je bepaalde dingen tijdens je bevalling en weet je: ‘dit is normaal’, ‘dit hoort erbij’, ‘dit kan gebeuren’.
-
Beval met een zelfstandige vroedvrouw
In het midden van mijn zwangerschap ben ik het beu! Lange wachttijden bij de gynaecoloog, steeds opnieuw die ongerustheid, test na test en weer op de stoep staan zonder je vragen rustig te kunnen stellen (ik had overigens een geweldige gynaecologe, zij worden gewoon enorm overvraagd). Ik besloot een vroedvrouwenpraktijk te contacteren en oh boy: waarom deed ik dat niet eerder. Je kan met AL je vragen bij hen terecht, ze nemen ook echt de tijd om je alles uit te leggen (inclusief pop met vruchtzak om visueel te maken hoe alles werkt).
Die vroedvrouwen hebben ervoor gezorgd dat ik mijn bevalling zelf in handen kon nemen. Hallelujah! De vrouw die je al maanden begeleid, is dan ook de vrouw (of de man!) die je bijstaat tijdens de bevalling. Geen vreemden, geen nieuwe gezichten. Geen gynaecoloog, geen stagiaires, … Zij, mijn man en ik. Slechts met drie in de verloskamer, en een uur later met vier 😉
-
Leer ontspannen met hypnobirthing
Hypnobirthing heeft er écht voor gezorgd dat ik alles wat ik al voelde en dacht, kon samen brengen in de praktijk. Ik leerde ontspannen door bijvoorbeeld naar MP3-sessies te luisteren terwijl ik in bad zat. De dame op de MP3 vertelde me dat ik het wel kon, dat bevallen iets natuurlijk is en mijn lichaam er voor gemaakt is. Ik begon te geloven wat ze zei en zette het even later om in de praktijk tijdens mijn bevalling die ik als heel intiem en krachtig heb ervaren (maar geroepen heb ik hoor).
Mijn partner, Geert, leerde ook hoe hij mij weer bij de les moest krijgen als ik niet correct en ontspannen zou ademhalen. Hij heeft ook echt toegepast: tijdens de bevalling heeft hij enkele keren herhaald: rustig ademhalen. En ik wist meteen waarover het ging en wat ik kon toepassen.
Meer weten over hypnobirthing: ik schreef er eerder deze blog over.
-
Doe aan positieve affirmaties
Geloof in jezelf. Herhaal dat ook. Tot in den treure als het moet. Hang ze op overal in huis. Je vindt er leuke op Pinterest, kan je gewoon afdrukken en ophangen. Ik luisterde ook naar affirmaties terwijl ik me ontspande in bad of in bed.
Een voorbeeld is: “elke wee brengt mij dichter bij mijn baby” of “mijn kindje wordt geboren als het daar klaar voor is”. Dat herhalen geeft je zo’n gerust gevoel en neemt heel wat angst weg. Zo bedankte ik mijn gynaecologe nog om de bevalling in gang te zetten, mijn baby wist zelf wel wanneer hij zou komen.
-
Probeer het zonder verdoving
Ik zal nooit vergeten toen ik de eerste keer mijn twijfels over de bevalling uitsprak tegen mijn vroedvrouw. Waarom loopt het toch vaak verkeerd, en waarom is een bevalling vaak zo traumatisch voor vrouwen? Volgens haar is dit meestal omdat er een medische interventie heeft plaatsgevonden die vaak onnodig was. We gaan inleiden (de baby is wat groot, je bent ‘al’ een week over tijd..)… Neem je niet beter een epidurale (ik zie dat je stress hebt, de anesthesist is er net, het kan nog lang duren..). Bij een inleiding komen de weeën vaak snel heel hevig, en weet een vrouw niet wat haar overkomt. Bij een epidurale verdoving valt de hele bevalling vaak stil waardoor de baby in stress geraakt en er duwende vroedvrouwen, een zuiger of zelfs een keizersnede aan te pas moeten komen.
Ik geloof echt dat elke vrouw kan bevallen zonder epidurale verdoving, maar ik geloof vooral dat ze de kans moet krijgen van de vroedvrouwen/gynaecoloog. De kans om in zichzelf te geloven, de kans om dit proces natuurlijk zijn gang te laten gaan.
-
Zoek naar de juiste houding
Beval niet op je rug! Verrassend he? Het is nochtans een van mijn belangrijkste bevalling tips! Bevallen op je rug en met je benen in de beugels is de meest onnatuurlijke houding die je je kan indenken. Of het moest voor jou het best voelen, maar ik betwijfel het. Heb je geen epidurale verdoving genomen, dan kan je alle houdingen uitproberen (tenminste, als het ziekenhuis je dat toelaat… opnieuw een reden bij mij om te veranderen!).
Rechtstaan bijvoorbeeld, of zittend op een bal, of liggend in bad, of hangend aan een touw, of op handen en knieën… Het maakt niet uit! Wat jouw lichaam je op dat eigenste moment ingeeft, moet jij gewoon kunnen doen. Volg en vertrouw je lijf. Je baby weet de weg. Ik ben een waterrat en had ook voor mijn bevalling een onderwaterbevalling in gedachten en ik ben zo blij dat ik daarvoor ‘gestreden’ heb.
-
Creëer een huiselijke omgeving
Thuis bevallen. Ik wilde het wel maar werd zo bang gemaakt door Jan en Alleman dat ik het maar uit mijn eigen hoofd praatte. Omdat er (what a shame!) geen geboortehuizen zijn in mijn buurt, besloot ik toch in een ziekenhuis te bevallen. Maar dan wel een waar je met je eigen vroedvrouw kan bevallen. En dus moest ik op het laatst nog van gynaecoloog veranderen want in het ziekenhuis waar de mijne aan verbonden is, mocht het niet. Een ziekenhuiskamer blijft een ziekenhuiskamer maar met kleine details kan je het wel gezelliger maken. Het licht niet aansteken bijvoorbeeld en hier en daar een kaarsje, of neem je eigen muziek mee op CD. By the way: als je al m’n tips volgt heb je deze misschien wel helemaal niet nodig want bij mij ging het zo snel dat ik echt geen tijd had om naar muziek te luisteren, haha!
-
Luister niet naar horrorverhalen
Ja maar.. Ja maar wat als je een spoedkeizersnede nodig hebt. Ja maar… Wat als de navelstreng rond de nek zit? Lieve schatten, mogen we er even vanuit gaan dat alles goed zal verlopen? En indien er moeilijkheden optreden, er is getraind personeel aanwezig hoor! Als je thuis bevalt, is dit steeds met 2 bekwame vroedvrouwen die ook van wanten weten als het nodig is. Beval je in een ziekenhuis maar wel met je eigen vroedvrouw, dan staat er ook een gynaecoloog paraat als het nodig is hoor. ALS HET NODIG IS. Daar zeg je het. Meestal is het dat niet. Ik ben op een gegeven moment gestopt met naar enge bevallingsverhalen te luisteren, wat levert het je op? Je wordt er gespannen van, wat zich gaat reflecteren op je lijf. Jij gaat gespannen bevallen. Niet de bedoeling! Zoek liever vrouwen op met een positief verhaal, die jouw gedachtegang kunnen ondersteunen.
Natuurlijk lopen niet alle bevallingen vlot en zijn er geboortes die lang en pijnlijk zijn. Of zijn er plots onvoorziene complicaties. Dat heeft vaak ook niets met de mama of haar instelling te maken maar met medische omstandigheden die haar overkomen, en dat is brute pech. Toch geloof ik er rotsvast in dat met de juiste instelling en een gezonde dosis geloof in jezelf je jouw bevalling zeer draaglijk kan maken.
Succes!
Ben ik iets vergeten? Wat zijn jouw ultieme bevalling tips?
11 reacties
Ik heb mijn eerste bevalling al weer een tijdje achter de rug en herken veel in jouw interessante blog. Opmerkelijk hoe vaak anderen je horrorscenario’s willen aanpraten. Ik wilde zonder verdoving bevallen omdat ik me over die verdoving veel meer zorgen maak. Dat is vooralsnog niet veranderd. Het enige minpunt was de draak van een kraamverzorgster. Dat klikte echt niet. Ik heb gelukkig een andere kunnen regelen.
Oh ja, je omringen met mensen waarin je voor de volle 100% vertrouwt is zo belangrijk!
Bedankt om je mooie ervaring te delen, Nies. Zelf had ik na 3 hoogrisicozwangerschappen (ik kreeg voor het minste harde buiken en ben zo bij alle 3 een paar keer veel te vroeg in arbeid geschoten, met lange opnames, pijnlijke spuiten voor longrijping en eindeloze baxters weeënremmers tot gevolg) heel erg de behoefte om de bevalling ‘zelf’ te doen…Dat was ‘mijn’ moment, tijd om het terug over te nemen, om uit het medisch/klinische te stappen en terug in mijn comfort zone te treden…Zo slecht als zwanger zijn en blijven mij afging, zo ‘vlot’ ging het bevallen. Alle drie mijn zoontjes zijn in een serene sfeer geboren, ééntje onderwater, ééntje al zittend en mijn jongste spruit liggend op mijn zij. Niet omdat ik dat zo wou maar omdat mijn lichaam aangaf dat dat zo best ging. Je schrijft dat je niet wilt pochen met je vlotte bevalling maar ik durf zonder gêne toegeven dat ik ontzettend trots ben op mijn bevallingen en ik wil jou ook zeggen: supergoed gedaan!!!!! Liefs, Lara
Oh Lara! Zo lief! Ik vind het wel ontzettend knap van jou dat je na zo’n gemedicaliseerde zwangerschappen toch de moed nog had om door te zetten om het op jouw manier te doen. Misschien net als ik het gevoel dat je hier toch nog een beetje zelf zou kunnen doen/sturen… Ik ben ook heel trots op mijn bevalling, en kan het soms nog niet geloven als ik alle andere verhalen rond mij hoor of zie op de televisie. Ik kijk er met plezier op terug, en gelukkig kan jij dat ondanks je zwangere zwangerschappen ook doen! x
Fijn dat je het zo mooi hebt ervaren. Ik zou het ook zo weer doen. Het is zo’n mooie ervaring. Ik kon thuis bevallen en heb altijd gedacht: dit kan ik. Heel positief erin gestaan. Mijn man heeft een cursus gevolgd van bevallen voor aanstaande vaders. Door een mannelijke verloskundige wordt dat gegeven. Daardoor wist hij super veel van het bevallen en had hij er ook vertrouwen in.
Dat is super, dat zo’n cursus voor papa’s bestaat en dan ook gewoon echt door een man gegeven wordt. Zou ik hier in België eens achter moeten zoeken. Thuis bevallen lijkt me heerlijk, ik wil het graag bij een volgende kindje. Al blijft dat hier toch zo een uitzondering dat je gaat twijfelen aan je keuze.
Ik heb HEEL veel opgezocht op de borstvoeding. Ik ging er vanuit dat ik me kon laten leiden in het ziekenhuis voor de bevalling. Elke vrouw kan het, dus niet piekeren. Het ging volledig mis. Ik denk dat meer mis niet bestaat u Ergens zit ik wel met de gedachte dat dit allemaal niet gebeurd zou zijn als ik al bovenstaande tips zou gevolgd hebben. Ik had veel meer moeten opzoeken en zeker een vv moeten nemen. Ah ja. Goed dat je hierover schrijft, iedereen hoort dit te weten. ❤️
Oh Jessica … Ik voel altijd zo mee met vrouwen die een zware bevalling hebben gehad. De juiste vv kan zovéél doen. Bij een volgende ervaar je het hierdoor misschien helemaal anders. Een geboorte zou voor niemand traumatisch mogen zijn, maar dat is het helaas voor veel vrouwen wel. Ik had dan weer weinig opgezocht over borstvoeding want dat was toch zo natuurlijk en je baby zou wel weten wat doen… Dus liep het daar mis bij mij 🙂 Gelukkig snel rechtgezet door onze lieve osteopate. Nog een geluk dat we er wel allemaal een baby voor in de plaats hebben gekregen <3
Ik ben het met zowat heel je artikel eens. Eerste bevalling had ik me een beetje voorbereid, wel opgevolgd geweest door een vroedvrouw en een cursus zwangerschapsyoga gevolgd (ook echt een aanrader), maar bevallen in een groot, universitair ziekenhuis. Het was een rustige zondagochtend, met een lieve vroedvrouw die oor had naar mijn wensen (=niet aan bed gekluisterd zijn, proberen zonder verdoving, weeën opvangen in bad). Uiteindelijk een super mooie ervaring gehad waar ik met veel plezier op terugkijk.
Nu opnieuw zwanger, en die eerste ervaring heeft me veel zelfvertrouwen gegeven, waardoor ik heel positief tegenover die komende bevalling sta en er zelfs naar uitkijk, zoals je schrijft. Ik ga dit keer wel een geboorteplan schrijven (niet gedaan vorige keer), en mn eigen vroedvrouw meenemen naar het ziekenhuis. Na het lezen van je artikel ook begonnen aan een cursus hypnobirthing, heel benieuwd wat voor effect dat gaat hebben ?
De juiste houding is super belangrijk en wat ik ook vind, het idee dat je het zonder epidurale kan.
Het is ok als het nodig is en dan moet je je er niet voor schamen maar tegenwoordig gaan vrouwen er bijna standaard van uit dat ze wel een epidurale vragen en die pijn niet moeten doorstaan.
Als je je instelt op een volledige natuurlijk bevalling vind ik dat je veel minder snel om medische hulp zal vragen. En de begeleiding van vroedvrouwen is vaak ook wel anders…
Bij mij moeten ze er allesinds niet mee afkomen! Hoeveel zeer ik ook heb, ik ben als de dood voor epidurale’s en zou het enkel doen als ik medisch verplicht wordt…
Die houding is inderdaad echt een belangrijke sleutel! Epidurale is voor veel vrouwen een uitweg, en dat snap ik ook. Ik heb wel het idee dat soms ‘vergeten’ wordt dat het ook echt wel zonder kan, en dat het kan zelfs vaker goed uitdraait… Ik heb inderdaad nooit gedacht om hulp te vragen, er is nooit ontsluiting gemeten en de vroedvrouw heeft nooit gezegd: nu persen. Mijn lichaam deed dat gewoon! En ik ben oprecht als ik zeg dat ik alle vrouwen zo’n bevalling gun!