Liefste borsten… Wat zijn jullie me er toch twee! Sinds mijn puberteit ontkom ik niet aan jullie. Overal waar ik ga, zijn jullie er ook. Vaak prominent aanwezig zelfs, want al vroeg beslisten jullie om een aanzienlijke plaats in te nemen op mijn lichaam.
Ik heb wel eens op jullie gevloekt, maar even goed heb ik met jullie gepronkt. Eerlijk gezegd hebben jullie nooit echt een belangrijke plaats in mijn leven ingenomen, misschien nog meer in die van m’n vriendjes. Er waren periodes dat jullie veel aandacht kregen. Soms hulde ik jullie met plezier in iets nieuw.
Voeden, groeien en troosten
Maar dan lieve borsten, kreeg mijn leven een hele andere wending. Ik werd mama. En jullie werden voedingsbronnen. Opeens zag ik jullie in een ander licht. Jullie waren me plots veel meer waard dan ik ook had kunnen denken of dromen.
Jullie voedden mijn kleintje. Jullie deden mijn kleintje groeien. Dankzij jullie is troosten een makkie en hoefde ik ’s nachts amper wakker te worden om mijn baby weer in slaap te krijgen. Jullie zijn de reden dat mijn zoon 9 maanden niet ziek is geweest.
Alles is veranderd. Terwijl jullie er vroeger gewoon waren, zonder veel nadenken, zijn jullie eventjes een ontzettend belangrijke plaats gaan innemen in mijn leven en dat van onze zoon. Ik haalde jullie te pas en te onpas boven, en altijd stonden jullie klaar. Soms zie ik dat jullie mensen wat ongemakkelijk maken en bedek ik jullie netjes, maar eigenlijk trek ik me er liefst weinig van aan. Eten is eten, niet?
Merci hé boobies…
Mijn borsten toch… Nooit had ik gedacht dat onze relatie zo zou veranderen. Wist ik veel dat jullie eigenlijk 2 superhelden met magische krachten zijn? Een tijd geleden namen we afscheid van deze periode. Jullie mochten terug naar af. Iets te letterlijk misschien, want ik herken jullie niet meer. Jullie zijn veranderd, misschien missen jullie het net als ik ook elke dag?
Merci hé boobies. Merci voor alles. Maar ik weet dat ik op jullie kan rekenen, en dat ik ooit weer van jullie superkrachten gebruik zal maken. En ook dan zullen jullie er voor me zijn.
Bedankt borsten!
x
8 reacties
Haha leuk geschreven! Die borsten toch! Het gaat raar zijn om definitief afscheid te nemen van die melkkanonnen, maar dat is hopelijk nog niet voor meteen ?
Ja haha gekke beestjes 😉 Volgende keer zou ik graag nog langer borstvoeding geven dus ik weet dat het nu nog niet definitief was. Een bijzondere maar intensieve periode <3
Superleuk geschreven Nies!! ??
Dankjewel meid! x
Geweldig Nies! Mijn boobies treuren nog steeds mijn gedacht! Komen ze het ooit te boven? ??
Er is maar 1 ding dat kan helpen denk ik: plastische chirurgie haha, en dat is misschien net iets te ver… Nee ik denk niet dat ze het ooit te boven komen. Maar! Blijkbaar ligt dat wel meer aan de zwangerschap zelf dan dat het aan borstvoeding geven ligt…
Je beschrijft even helemaal hoe ik me de afgelopen dagen heb gevoeld.. bv werd zwaar en ik was blij toen ik begon af te bouwen 12 weken lang gaven ze het beste van zichzelf voor onze zoon geweldig vond ik het.. al nam onze zijn al mijn energie weg, het was de beste beslissing die ik ooit nam.. als ik er nu op terug kijk wou ik dat ik het langer had gedaan.. ze hebben het geweldig gedaan en ik hoop dat ik ze ooit terug herken! 🙂
Haha leuk dat je jezelf herkent. Borstvoeding is inderdaad pittig in het begin! Hoe langer, hoe gemakkelijker. Het is een mooie en innige tijd die je kan delen met je kind, zo voelde het toch voor mij aan. En ik vrees dat onze borsten nooit meer pre-zwangerschap zullen worden 🙂