Ja, dat weet ik zeker. Ik word zo’n mama aan de schoolpoort die iedereen scheef gaat bekijken. Die mama waar over gebabbeld wordt. Die mama die weer alles in vraag moet stellen. Die mama die iedereen haat?
Want ofwel moet ik nog heel hard van gedacht veranderen voor binnen anderhalf jaar ofwel ben ik dan nog steeds die mama die quality time met mama en papa verkiest boven huiswerk. En de mama die met plezier haar zoon laat ‘luxeverzuimen’ om 500 euro minder te moeten betalen voor een vliegtuigticket.
Ja, dat weet ik zeker. Dat ben ik. Die mama die iedereen gaat haten. Want populair zal ik er me niet mee maken. Je kindje dat naar school mag, dat is iets waar elke mama naar uitkijkt, en ik ook… Versta me niet verkeerd. Maar met school komen er heel wat regeltjes bij in dit gezin. En daar zijn we niet zo voor. Prachtig om te zien, al die gedecoreerde lunchboxen of die over-the-top-verjaardagsparties. Maar dat ben ik niet.
Ik maak me geloof ik niet erg populair
Ik las onlangs over ‘unschooling’. Toevallig botste ik op een artikel hierover en het sprak me zo aan dat ik er (positieve) kriebels van kreeg. Ik heb mezelf zelfs gedwongen om te stoppen met lezen, omdat ik niet té enthousiast wilde worden. Unschooling is het volgen van het natuurlijke, persoonlijke leerproces, zonder school en zonder curriculum. Geen mama aan de schoolpoort dus. Een simpel voorbeeld: in plaats van je kind uit een geschiedenis boek en op een stoel te laten leren over de Maya’s en hun geschiedenis, kan je ze ook gewoon mee nemen naar Mexico en ze het daar uitleggen.
Leren is evolueren op natuurlijke wijze
“Het uitgangspunt van de filosofie is dat de natuurlijke, menselijke leergierigheid niet aangeleerd hoeft te worden, het is immers aangeboren. De mens is intrinsiek gemotiveerd door zijn of haar nieuwsgierigheid en door de noodzaak om de wereld rondom zich te begrijpen zodat hij of zij kan overleven en gedijen. Hoe rijker de omgeving hoe meer opportuniteiten men tegenkomt.
Net als een gezond kind leert praten, kruipen en stappen, leert datzelfde kind ook op latere leeftijd – en op natuurlijke wijze – lezen en schrijven, rekenen en tellen, en zelfs aardrijkskunde en fysica. Voor unschoolers gebeurt leren dus niet in zo’n netjes afgelijnde categorieën, maar in één grote leerschool, namelijk het leven.” Uit: http://volleven.be/wat-unschooling/
Dat klinkt zo aanlokkelijk! En tegelijk ben ik bang. Niet dat m’n zoon hierdoor zou ‘achterstaan’, dat geloof ik niet. En ik weet ook wel dat er tegenwoordig, gelukkig, niet meer 8 uur lang op een stoel wordt gezeten. En dat er leuke uitstapjes worden georganiseerd. En dat een kind sociaal leert zijn door met z’n klasgenootjes te spelen. Dit weet ik allemaal. Ik bang bang dat als ik zou gaan ‘unschoolen’ (hoe je dat ook voor elkaar krijgt met die leerplicht hier), onze zoon veel zou gaan missen qua ‘vriendjes’. Want in een klein dorp als het onze, worden vriendschappen voor het leven gesmeed op de lagere school.
Geen huiswerk maken
Je ziet, met mijn controversiële ideeën zal ik niet meteen de favoriet van de juffen, meesters of andere mama’s worden. Huiswerk vind ik trouwens zo overroepen! Kindjes naar school laten gaan is vooral heel gemakkelijk zodat mama en papa een hele dag kunnen gaan werken. Zijn ze dan eindelijk samen thuis ’s avonds, dan moet er nog gestresst worden aan de keukentafel want het huiswerk moet af. Wat als je beslist dat je kind geen huiswerk hoeft te maken?
Stel dat mijn zoon een slechte nacht heeft gehad, veel wakker is en ’s ochtends als het tijd is om naar school te vertrekken, slaapt hij nog. Dan zou ik hem graag laten slapen. Om hem dan rustig te laten wakker worden en hem naar school te brengen als HIJ er klaar voor is. Stel dat wij als gezin drie maanden door Azië willen gaan trekken, dan wil ik dat kunnen zonder dat mijn kind hiervoor in de problemen komt. Hij leert vast evenveel in een ander land dan op de schoolbanken. Stel dat ik geen zin heb om cake te bakken voor het jaarlijkse weet-ik-veel-wat, omdat ik in het weekend liever naar een familiefeest ga, dan wil ik dat ook gewoon kunnen.
When 13 year-old Logan LaPlante grows up, he wants to be happy and healthy. He discusses how hacking his education is helping him achieve this goal.
Ik worstel echt met bovenstaande. Ik worstel met het moeten van alles. Met alle regeltjes. De mogelijkheid bestaat dat ik hiertegen ga rebelleren. Dus neen, een populaire mama aan de schoolpoort zal ik niet worden.
Herken jij jezelf hierin? Of totaal niet? Hoe gaan jullie om met al die ‘regeltjes’ op school? Of is het buigen en plooien?
28 reacties
Thema’s die me nauw aan het hart liggen…een aantal toch. Zelf ben ik punrockliefhebbende, enkele tattoo’s bezittende mama van 3. Van opleiding opvoedster, meer dan 10 jaar alles gegeven in mijn job tot mijn kids en man mij meer nodig bleken te hebben dan dat ze op het werk wilden. Oooppsss. Niet te combineren en toch maar in bochten wringen. Mezelf een dik jaar leugens voorgehouden. Het ging wel goed komen. Maar het kwam niet goed…en toen ging het licht uit. Burn-out en wat voor enen. Bijna twee jaar later nog steeds thuis, ontslagen om medische redenen, ondertussen ontdekt dat zowel mijn oudste dochter als ikzelf HSP zijn (wat absoluut plezant is want het leven is kleurrijk) maar het opent je ogen. Prioriteiten liggen nu bij mijn kids en mijn man. Zij gaan voor alles. Ik ben het oudercomité ingegaan omdat ik mijn stempel een beetje wou kunnen doordrukken want ik vind dat je elk kind in zijn eigenheid moet zien maar ook dat je ouders moet horen. Ik roep al dik 4 jaar dat mijn oudste dochter het moeilijk heeft met bepaalde zaken op school. Maar nee, dat ging goed komen. Nu blijkt dat ze met rekenen serieuze achterstand heeft. Dus hop, ik naar logo, naar hier naar daar,…en ik vind het geweldig. En beangstigend want wat moet IK gaan doen. Centjes moeten verdient worden maar hoe doe ik dat. Liefst zelfstandig…ik ben geen bazenpersoon. Ik ben een avondmens dus graag mijn meeste energie dan geven. En ik vind het geweldig dat ik hier lees dat je je vragen stelt, dat je stil staat bij wat je wil voor je kind en je gezin. Veel mensen lopen zich voorbij dus hopelijk inspireer je mensen om ook eens stil te staan bij wat belangrijk is. Geweldig!
Waarom in het gareel lopen als je je eigen pad kan volgen, toch? 🙂
Ik ben mama van 5 jonge kinderen (tussen de 3 en de 8) en ik geef zelf les op een middelbare school. Ik stel me zelf steeds meer vragen bij hoe het zogezegd moet. Onlangs kreeg ik Jules de klaspop mee naar huis voor mijn jongste. Het kwam ongelegen. Ik kwam zelf laat thuis van school, de kinderen waren erg ongeduldig omdat ze nog even moesten wachten voor ik eten op tafel kon toveren en mijn man was pas thuis toen de kinderen zo ongeveer in bed lagen. Ik schreef in het schriftje van Jules dat hij ongelegen kwam en schreef er een real life-verslagje in van een avondmaal met een vermoeide mama en 5 hangerige kinderen. Er moet veel te veel. Ik droom van een schools systeem waarin meer ruimte is voor maatwerk.
Hallelujah!
Moeilijk! Als juf en mama zit ik tussen de twee in, maar veroordelen doe ik niet snel. Ik denk wel dat je een goede schoolkeuze kan maken, op maat van hoe jouw visie is! Succes ?
Ik denk dat jij je wel zal kunnen vinden in een Montesorri onderwijs. Misschien eens opzoeken (tenzij je het al kent).
Persoonlijk ben ik enorme voorstander van het onderwijs maar niet meer hoe dat er anno 2017 uitziet (of met andere woorden, een onderwijsvorm die er nog steeds uitziet zoals 100 jaar geleden). Ik begrijp niet dat onderwijs in België niet evolueert zoals al de rest dat doet. Werk aan de winkel dus!
Ik ken het. Helaas zijn al die onderwijsvormen niet in de buurt bij ons. Dichtstbijzijnde school is 30min rijden. En helemaal akkoord met je twee laatste zinnen. Alles gaat hier zo traaaaaaaaaag.
Ik denk dat populariteit er niet veel mee te maken heeft. De meeste moeders zijn druk bezig hun hoofd zelf boven water te houden met hun kinderen. En je zou eventueel voor een ander type school kunnen kiezen waar je je beter bij thuis voelt?
Ik ben niet zo’n populaire mama op de créche, omdat ik het verschrikkelijk vind dat ze hun standaard aanpak die niet werkt voor mijn kind weigeren aan te passen. Maar van de school ben ik wel heel tevreden! Ze leren er zoveel: zelfstandigheid, samen spelen, luisteren als de juf iets wil vertellen, … Dat zijn dingen die je thuis zelf ook wel een beetje kan aanleren maar ik merk toch een grote vooruitgang sinds hij naar school gaat. Ik worstel zelf ook wat met het feit of je je kinderen moet aanpassen aan de regeltjes van de samenleving of hun omgeving moet aanpassen aan hen. Op dit moment vind ik het voor baby’s en peuters belangrijk dat er we met hun individuele kenmerken rekening houden maar ik merk dat kleuters zich best goed kunnen aanpassen en dat dat zeker niet altijd slecht is.
Ik ben het met je eens dat leren door ervaring zoveel rijker is, maar dat kan ook op school. Huiswerk vind ik ook overroepen en werkt dikwijls averechts. Wij kozen ook heel bewust voor een school waar ervaring belangrijk is.
Al ben ik net wél enthousiast over het onderwijs en dat daar regels mee gepaard gaan is hoe het leven werkt. Dat op tijd ergens naartoe gaan ook bij het leven hoort als je moe bent. Zoals vandaag, ik moet ook opstaan, nu voor school maar anders om te gaan werken. Dat is nu eenmaal van de ‘moetes’. En dat is hoe ik erover denk natuurlijk, ik ga je niet haten voor je idee ;-).
Ik begrijp je gedachtengang volledig en wat zou het leuk zijn om onze kinderen zo te kunnen opvoeden!! Mijn 2 kinderen zitten nu in de kleuterklas en iedere dag sta ik versteld hoe een geweldige kleuterjuffen mijn kids hebben, zo gaat mijn zoontje (1e kleuterklas) iedere woensdag het veld/bos in omdat de juf dit even belangrijk vindt als de leerdoelen die van hogerop worden opgelegd… Er zijn inderdaad ook wel regeltjes, maar die neem ik er graag bij als ik zie met hoeveel enthousiasme de juffrouwen daar staan!
Geef het een kans ?
Deels begrijp ik je. Als onderwijspedagoog erger ik me aan het regulier onderwijs, waar ervaringsgericht leren zelden voorkomt. Maar zover als unschooling wil ik niet gaan, niet omdat ik er niet in geloof, maar omdat ons leven niet rijk genoeg is om dat te doen. Thuisonderwijs heb ik even overwogen maar is ook praktisch niet haalbaar, om dezelfde reden. Je zou dan bijna constant moeten buiten leven, iets wat wij niet doen. We kozen voor Steiner, waar weinig moet, en het huiselijke heel centraal staat: leren door te ervaren, spelen en werken (en dan bedoel ik niet werkblaadjes invullen ?).
Ik denk er precies net zo over! En dus laat ik onze dochter slapen als ze in de ochtend nog moe is. Ik heb haar nog niet 1 keer ooit wakker gemaakt, ze is altijd uit zichzelf wakker geworden. In de praktijk heb ik maar 2 keer naar school hoeven bellen dat ze wat later kwam, verder was ze toch altijd uiteindelijk nog op tijd. Maar die verzuimdagen die ik toen ze 4 was nog met grote regelmaat meepikte… die mogen nu niet meer. Ze is 5 en dus leerplichtig. Jullie hebben in België nog mazzel, daar zijn ze pas na het 2de kleuterjaar leerplichtig, meestal dus bij 6 jaar. Ik heb me deze eerste maand al een paar keer geïrriteerd… aan dat ze op school bepaalde dingen moest doen die ze allang weet… terwijl ik haar ook had kunnen meenemen naar een toffe plek, om haar iets geheel nieuws te leren. Zo jammer vind ik het. Maar vooralsnog leg ik me er bij neer. Min of meer. Want mijn man moest vandaag toen hij haar ophaalde bij een speelvriendinnetje: “zo, dus jullie gaan naar Indonesië komende zomer?!!”
Als leerkracht en mama zijnde heb ik het zelf ook moeilijk met huiswerk. Ik ben meer voor het Scandinavische model. Maar ja… ik doe mijn werk. Ik ben er ook van overtuigd dat leren meer ontdekken is maar jammer genoeg gaat die vlieger niet voor iedereen op. Niet iedereen kan dat betalen of WIL dat doen. Daarbij komt nog dat wanneer iedereen zijn ding dan maar doet hoe hij het wil niet werkt. Als mama zijnde begrijp ik je. Als juf zijnde ook maar helaas niet haalbaar. Je kan natuurlijk altijd aan homeschooling doen he?
Lijkt me heerlijk aan niets te moeten denken en gewoon het ritme kunnen volgen van je kind. Wij gaan de gewone school proberen maar als het toch mijn ding of zoonlief zijn ding niet is gaan we voor optie thuisonderwijs. Waar een wil is is een weg.
Half en half. Ik amuseer mij wel met leuke lunchboxen en outfits matchen. Leren vanuit ervaringen ben ik het volledig mee eens. Maar andere dingen snap ik niet helemaal, maar dat hoeft ook niet e ? en daarvoor ga ik zeker niet haten.
Oh jee, ik snap je volledig 🙂
Ik herken mezelf er zo hard in.
Ik heb echter ‘geleerd’ dat sommige dingen nu eenmaal moeten en dat ik mijn kindjes dit ook mee moet geven omdat ze later in de grote, boze wereld waarschijnlijk ook niet eindeloos veel keuze zullen hebben en sommige dingen zullen ‘moeten’ doen. Helaas…
Als het een troost/geruststelling kan zijn, je rolt er stilletjes aan wel in…
Je komt al in het juiste ritme in de kleuterschool zonder dat er overdreven veel regeltjes zijn.
Tenminste, die zijn er wel maar moeten nog niet zo strikt gevolgd worden.
Als jij jouw kleine meneertje M. graag thuis houdt op woensdag of als hij eens slecht geslapen heeft, dan doe je dat ook gewoon.
Dat kan in het lager natuurlijk niet meer.
Maar dan ben je de regeltjes en het nieuwe ritme dus al gewoon.
Je zal je altijd wel een beetje vragen blijven stellen bij het ‘onderwijssysteem’ denk ik maar gelukkig merk je dat ze van het klassieke systeem afstappen en kind per kind individueler aanpakken en een eigen leerplan bieden.
Je hebt nog even dus tegen dan is dat hopelijk helemaal op punt.
En voor nu…
Genieten, genieten, genieten!
Liefs
Zo herkenbaar! Ik gaf m’n (toen nog drie) kinderen een tijdje thuisonderwijs. Helemaal mijn ding en de kinderen genoten ervan. Ze bloeiden ook echt open. De druk was eraf en ik kon inspelen op de interesses van elk kind. Ze leerden zo veel! Aan sociaal contact hadden ze geen gebrek door de hobby’s. Ik zou het iedereen aanraden en heb nog steeds massaal veel respect voor zij die het volhouden. Voor mij persoonlijk was de verantwoordelijkheid na een tijdje te groot, ik miste feedback. Ik wilde de lat te hoog leggen, was iedere avond nog tot laat bezig met het opzoeken en (vaak) vertalen van leuke lesideeën. Dan maar een school gezocht en gevonden die toch meer aansluit bij onze pedagogische opvattingen. Al mis ik het wel, ben vooral blij dat ik het geprobeerd heb en de kinderen kijken er ook nog steeds positief op terug. Die tijd pakken ze ons toch niet meer af.
Ik heb het als docent op de middelbare met veel kindjes mis zien gaan…. kindjes die thuis te vrij zijn gelaten, verwend zijn en denken dat alles leuk moet zijn in het leven.
Het is jammer dat kinderen niet af en toe op verlof kunnen om op reis te leren. Maar helemaal geen systeem (nooit) is echt niet goed.
Akkoord Jenny! Ik heb zelf ook 8 jaar met maatschappelijk kwetsbare kinderen en jongeren gewerkt en herken het te veel verwennen en vrij laten wel. Dat is dus zeker niet mijn bedoeling met Morris. En alles hoeft zeker niet leuk te zijn. Maar of dat gelijk staat aan: m’n kind moet vijf dagen van ’s morgens tot ’s avonds naar school om niet ‘verwend’ te worden, dat dan weer niet.
Goh, ik denk dat jouw beeld van dat naar schoolgaan ook wel erg extreem is… niemand zal jou lelijk bekijken als je geen cake bakt voor het grootouderfeest, als je niet komt helpen (of zelfs eten) op het jaarlijkse ontbijt, als je geen mega-orginele verjaardagstraktaties of feestjes geeft. Wel is het zo dat participatie enorm in dank wordt afgenomen, want met de beperkte middelen is het voor de gemiddelde school echt wel belangrijk dat er wat geld in het laatje komt via bepaalde initiatieven (zodat er geld is voor bijv. leerrijke uitstapjes), zijn de grootouders in de wolken dat ze eens naar hun kleinkind mogen gaan kijken in school met een gratis tasje koffie en een plakje cake, en heeft het lezen met leesmoeders een gunstig effect op de leesresultaten van de leerlingen. Maar de ouders die dat aan de andere ouders overlaten worden echt niet lelijk aangekeken, hoogstens worden die ouders die het wel doen eens bedankt, meestal met een zelfgemaakt knutselwerkje op het eind van het schooljaar en een tasje koffie, want er is geen budget voor meer 😉
Het huiswerk valt in vele scholen ook wel mee, en duurt echt niet zo lang. Hier wordt gezegd 15min maximum, als het langer duurt moeten we het melden want betekent dat waarschijnlijk dat het kind het nog ergens moeilijk mee heeft. Vaak zijn het de ouders zelf die ervoor zorgen dat het langer duurt, omdat ze nog maar eens gommen en opnieuw laten schrijven, want het moet allemaal goed zijn (terwijl dat niet verwacht wordt). Het huiswerk is ook een manier om als ouder te zien waar je kind mee bezig is, en te zien of dat goed gaat of niet. Het geeft soms ook een ander beeld dan de punten op een toets, die meer een momentopname zijn. Het geeft je ook de kans om je kind te leren omgaan met verantwoordelijkheid nemen en keuzes maken. Eerst huiswerk en dan spelen, of toch eerst spelen en dan laat nog huiswerk moeten maken? En als je kind echt eens moe is of het mag een weekendje met oma en opa naar zee, dan schrijf je dat in de agenda en wordt daar ook niet moeilijk over gedaan…
Het te laat komen in school, dat vind ik persoonlijk ook niet tof… in de klas is er elke ochtend een onthaalmomentje vooraleer de activiteiten/lessen starten. Best vervelend als iemand pas later instapt… net zoals je het niet prettig vindt dat iemand tijdens een voorstelling nog zijn plaatsje moet zoeken en jij dus afgeleid wordt…
Regeltjes om de regeltjes, nee, daar hou ik niet van, maar regels die ervoor zorgen dat het kind duidelijkheid heeft (die kinderen voelen zich echt beter in een goede structuur), dat de juf het toch net iets gemakkelijker heeft in de klas (geen chocolade voor de kleuters als tussendoortje), .. daar kan ik eigenlijk alleen maar achterstaan…
Ik snap het wel, moeite hebben met al dat moeten. Wij denken erover om onze zoon naar een Steinerschool te laten gaan. Kwestie van toch een zekere vrijheid en aandacht voor het kind en zijn ritme en talenten te hebben… Dat unschoolen zou mij wat te drastisch zijn en het gemis aan vriendjes ook…
Je mening over huiswerk volg ik compleet… er is nog zoveel tijd om verantwoordelijkheden als huiswerk en presteren opgedrongen te krijgen, dat kan later nog…
Gewoon kiezen voor thuisonderwijs en lekker rondtrekken zoveel je wilt!
Ik heb heel erg lang aan thuisonderwijs gedacht (ook paar keer over geschreven, over die bedenkingen). Ondertussen zitten ze nog altijd op school en wil ik niet perse meer thuisonderwijs geven. We hebben een gewéldige school (ervaringsgerichte freinet maar vooral een geweldig team), geen huiswerk, … echt super tof. De kindjes gaan enorm graag en de visie en aanpak is helemaal wat ik wil.
Zo’n mama ben ik ook. Al durf ik niet tegen de regels ingaan. Huiswerk is stom, en als ik het lef zou hebben zou ik ze ook een week van school halen om zo goedkoop op reis te gaan… Ik heb ook een hekel aan al die regeltjes. Zo gaat mijn zoontje maar halve dagen naar school ook al staat de juf er op dat hij zo snel mogelijk volle dagen gaat. Hij is nog zo klein, moet nog 3 jaar worden en ik heb hem graag bij me 🙂
Ik kan me er ook wel in vinden en vind het een zeer interessante manier van leren. Zou het liefst ook rondreizen waardoor mijn kinderen al doende kunnen leren. Maar het heeft inderdaad ook nadelen. Zoals je zegt hebben ze dan geen vriendjes, of weinig. En dat is toch wel belangrijk naar de latere ontwikkeling van je kind. Bovendien staat mijn vriend er ook sowieso niet achter en heb ik schoonouders die actief zijn binnen het onderwijs. Ze zullen deze gedachtegang nooit snappen. Maar als ik zelf kon beslissen trok ik met mijn ( latere) kinderen de wereld rond om ze zo alles te laten ontdekken.
In het oudercomité zul je ook wel niet gaan ? en vergeet de jaarlijkse koekjes of pannenkoekenverkoop niet om de school te steunen.
Of net wel het oudercomité in om mensen te stimuleren om eens dezelfde bril op te zetten 😉
Goed idee!