Een dikke maand geleden gaf ik mijn ontslag. Na zeven jaar werken met jongeren, ga ik andere oorden verkennen. Ik schreef er vorige maand deze blog over. Er liepen die avond, maar ook de dagen erna, ongelooflijk veel reacties binnen. Dat deed me zoveel deugd, alleen al weten dat ik niet alleen sta met die zorgen en onzekerheid. Veel privé berichtjes ook, via alle mogelijke kanalen die je je kan inbeelden. Lezers die ook ontslag wilden nemen maar niet durfden, lezers die het deden en geen spijt hadden of gewoon lezers die me een hart onder de riem wilden steken. Ik werd er zo warm van. Dankjewel.
Hoe sta ik een maand na het ontslag tegen over mijn beslissing?
DE EUFORIE OVERHEERST
De eerste dagen, weken na mijn ontslag waren die van de roze wolk. Vreemd, zou je denken maar ik kon ineens terug lachen. Op het werk was ik opnieuw losser, meer mezelf. Ik durfde meer zeggen en maakte grapjes met de collega’s. Ineens leek ik met minder tegenzin te gaan werken. Ik kon het weer aan.
Vrienden zagen het verschil, mijn echtgenoot ook. Ik voelde me verlicht. Opgelucht. Er viel een last van mijn schouders. De dag dat ik ontslag gaf, had ik (toevallig) een afspraak met mijn osteopaat. Zij trok grote ogen en vroeg me wat ik gedaan had de laatste weken. Ik stond volledig onder spanning, de volledige linkerkant van mijn lichaam zat vast. Van nek en schouder tot heup en knie.
Nadat zij mij had losgemaakt, kon ik verder. Losser en lichter. Alles voelde minder zwaar: opstaan, vrienden zien, gaan werken, het huishouden.
DE REALITEIT ZINKT IN
Die euforie bleef niet duren. Tijdens de feestdagen zonk de realiteit in. Nonkels die vragen: “en, heb je al ander werk?” drie weken nadat je ontslag gaf. Veel vragen en onzekerheid in mijn hoofd. Veel nieuwe plannen waardoor ik de rust niet toe laat. Lijstjes maken in mijn hoofd, ’s avonds in bed en ’s morgens bij het wakker worden. Zal ik nog kunnen reizen in een nieuwe job? Ga ik nog energie hebben om te bloggen? Ik had zo gehoopt dat dit helemaal van me zou afvallen na het ontslag.
Ik vrees dat ik hervallen ben ik het twijfel-Niesje. Ik overdenk alles. Ik ga dan wel naar een boekhouder om uit te zoeken of ik zelfstandige wil/kan worden, krijg daar te horen dat ik erg ondernemend ben, en toch durf ik de stap, voorlopig, niet zetten. Ik bestel een cursus Social Media Marketing, wil er in vliegen en doorblader de cursus met ‘ken ik, kan ik, ken ik, … ‘ Het is niet nieuw. Ik kan het. Ik ken het. En toch.
Wat geef ik op? Wat laat ik achter? Wat komt er nog? Ga ik het kunnen? Kan ik niet van alles een beetje maar van niets alles? Ben ik goed genoeg?
VOORUIT KIJKEN, NIET ACHTERUIT
The most reliable way to predict the future, is to create one
Ik besef dat ik het NU moet omarmen. Ik ben altijd een pessimist geweest, zwartkijker tot in de kist. Ik merk dat ik het ook nu weer doe. Ik haat mezelf ervoor. Ik wil ook vrolijk door het leven dartelen, maar ik merk dat ik liever een teleurstellig voorkom door te denken dat het toch niet zal lukken.
Ik blijf gelukkig niet bij de pakken zitten. In april start ik met een cursus fotografie, ik schrijf ondertussen een businessplan voor m’n eigen onderneming in copywriting & social media, ik plan nieuwe reizen, ik heb in januari 3 sollicitatiegesprekken, enz … Vooruit kijken nu en de toekomst proberen vast te pakken. Leren loslaten. Nieuwe dingen omarmen.
33 reacties
Ik heb een paar jaar geleden dezelfde beslissing genomen. Ook al had ik geen vooruitzichten op een nieuwe job. Maar ik zat niet goed meer in mijn vel. In diezelfde periode was ik ook aan het revalideren na een ongeval en hoewel ik nog niet goed kon stappen, boekte ik ook een kampeervakantie in de zuidelijke regio van Zuid-Afrika. Ik kan je verzekeren dat die twee beslissingen mijn omgeving hebben gek gemaakt. En je wil niet weten hoe vaak ik getwijfeld heb. Uiteindelijk is alles goed gekomen, meer dan goed zelfs: het was het beste wat ik ooit had kunnen doen. En nu ben ik heel gelukkig. Dus, laat je hoofd je hart niet gek maken. Het komt allemaal in orde, zeker als ik je plannen lees (we delen trouwens dezelfde achtergrond: journalistiek, sociaal werk, een fotografiecursus na het ontslag…)
Dankjewel voor je reactie… Onze verhalen lijken wel wat op elkaar. Buiten het ongeval, wat vervelend zeg! Ben je ondertussen volledig gerevalideerd? Het is inderdaad moeilijk om me niet gek te laten maken, het is vooral een kwestie van je eigen hart volgen denk ik! Succes in alles wat je onderneemt.
Het lijkt me een ontzettend lastige keuze om te maken, maar zo knap dat je het toch hebt gedaan. Zo te horen gaat het helemaal goed komen. Logisch dat er twijfel is, maar niet bij de pakken gaan neerzitten. Doorpakken en die toekomst creeren 😀 You can do it!
Wauw Nies! Heel beklijvend geschreven en ik voel mij zo thuis op je blog en in je schrijfsels. Ik zit al jaren volgens mij met hetzelfde, maar neem uiteindelijk nooit de grote stap. Ik heb te veel zekerheid nodig voor ik een andere keuze kan maken. Terwijl ik weet dat het altijd wel goed komt. Nu ben ik super trots dat jij een keuze gemaakt hebt en daar in verder kijkt.
Ik ben er zeker van dat in 2016 al jouw puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Veel succes. Ik ben benieuwd naar het vervolg van dit verhaal!
Een groter compliment kan je me niet geven Stephanie, dan dat jij je thuis voelt op mijn blog. Zo lief! Ik geloof dat jij ook de stap wel durft zetten, zorg er dan in jouw geval misschien voor dat je al iets anders hebt voor je ontslag neemt. Het is niet gek om na een tijdje op het een werk, uit te kijken naar een ander! Ik houd je op de hoogte 🙂
Ik begrijp je twijfel, maar ik denk wel dat je het kan! Uit wat ik zo lees, heb je het doorzettingsvermogen om er voor te gaan eens je begonnen bent. En het is het proberen waard 😉 Door alle dingen die je gaat doen, blijkt al dat je vooruit gaat.
Hey Carolien! Wat lief. Ik ga het nemen zoals het komt. “We zullen wel zien”, ook een lesje voor mij 😉 Dankjewel voor je berichtje.
Als ik het zo hoor gaat dat wel goedkomen met je hoor! 🙂 Je klinkt inderdaad erg ondernemend. Ik ben anderhalf jaar geleden begonnen met freelancen en vond dat ook heel spannend. Ik heb op het begin misschien wel vijftig e-mails en brieven per week verstuurd en soms zakt de moed je in de schoenen als je van bijna niemand iets terughoort, of in ieder geval geen positief bericht. Ik heb zelfs al gehad dat mijn ideeën die ik pitchte werden ‘gestolen’ en ik ben inmiddels ook al bekend met het concept incassobureau.. :p Maar als je je over dat soort hobbels heen kunt zetten en positief blijft gaat het lukken, daar ben ik van overtuigd! Heel veel succes Nies! 🙂
Wat leuk dat jij voor jezelf bent begonnen! Ik kan alle tips en raad gebruiken. Het zal sowieso een hobbelig parcours worden, maar het is het proberen waard.
Hey Nies. Zoals wel vaker herken ik me in je blog. Ik had die vorige over je ontslag gelezen en dacht “tdoeme, ik zit in dezelfde situatie, zou ik niet beter hetzelfde doen” en stel me die vraag nog altijd. Zoals je aangeeft is ‘overthinking’ soms een hel. Je vraagt je af of je er goed aan doet, gezien je omgeving maar al te vaak vragen stelt die erop wijzen dat “de maatschappij” verwacht dat je zekerheid verkiest. Je hebt een vaste job, waarom die laten vallen voor een vraagteken? Omdat het je gelukkiger zou maken, natuurlijk, en dat weet je ook wel, maar toch dan die twijfel of ze niet ergens wat gelijk hebben, of je het aankan om een nieuwe weg in te slaan, of het wel zal lukken. En de angst om het te doen en na enkele maanden te beseffen dat je gefaald hebt en toch maar terugkeert naar die oude situatie van zekerheid. Dat is dan dat pessimisme inderdaad, die faalangst.
Ik ga nu door dezelfde situatie. Mijn job is ok, mijn collega’s zijn top, maar na bijna 8 jaar heb ik het gezien, ben ik bang vastgeroest te geraken, leer ik niet meer bij, is het dagelijkse sleur en routine. In 2014-15 nam ik een jaar onbetaald verlof, ging ik naar Australië, was ik terug mezelf. Ontdekte én vormde ik mezelf, de mens die ik wil zijn. Het sterkt me in het idee dat ik het zou aankunnen, dat ik misschien toch beter dat risico zou nemen. Echter, de twijfel blijft.
Binnenkort moet ik de knoop doorhakken, rekening houdende met een eventuele opzegperiode, en ook al weet ik diep vanbinnen welke keuze ik moet én wil nemen, het effectief nemen ervan blijft wat moeilijk en bezorgt me slapeloze nachten.
Ik hoop keihard dat het je lukt en dat je die droomjob van je ofwel vindt ofwel kan creëren. Het weze je van harte gegund. Jou en alle anderen in dezelfde situatie, want ik zie te veel lange gezichten aan bureaus om te weten dat wij verre van de enigen zijn. Good luck!
Cédric, wat een fijne reactie. Ik heb het idee dat je je keuze al gemaakt hebt, het is gewoon een kwestie van het nu in realiteit om te zetten. Ik heb dat kunnen doen met de hulp van loopbaanbegeleiding. Mijn coach was zo goed voor me, en dacht mee na over mogelijke uitdagingen en valkuilen. Ik ben daardoor alleen maar gesterkt in mijn idee van te vertrekken. Het leven is te kort om niet de dingen te doen waar je gelukkig van wordt. Jammer genoeg heeft onze maatschappij ‘gouden kooien’ gecreëerd, waar wij niet uit durven stappen. Financiële zekerheid. Dankjewel voor je lieve wensen, ik wens jou ook super véél succes. Doe wat je hart je in geeft, dat kan volgens mij nooit fout zijn. We komen wel op onze pootjes terecht, zeker jij! GO GO GO !
Heel veel succes ermee Nies! Maar laat dat kleine pessimistische stemmetje er niet voor zorgen dat je “weer” voor een veilige optie kiest, waar je eigenlijk je passie/energie niet in kwijt kan. Want dan ga je zo weer hetzelfde gevoel krijgen. Ogen toe, diep ademhalen en erin springen! You can do it en inderdaad: de gemakkelijke weg, die blijft er altijd zijn, dus daar kan je zo weer naar toe.
Merci voor de aanmoediging Lotte!!!
Je weet wat ik je heb gezegd he. BE A NINJAAAAA! Geloof in jezelf, in je leuke persoonlijkheid, in je kunnen. Je kan alles! En lukt er vervolgens toch iets niet helemaal zoals je hoopte? Well, suck it up princess, leer ervan en ga weer verder! Ik geloof in ieder geval in je! Liefs van mij!
Thanks honey! Lief!
Als je het niet probeert blijf je waarschijnlijk altijd twijfelen. Gewoon doen!
Ik heb diezelfde vragen gehad, kan ik wel voor mezelf beginnen? Ik heb het gedaan in 2012 (nadat ik eerder samengewerkt had) en heb nooit 1x spijt van die keuze gehad. Ik geniet elke dag weer van de vrijheid die ik erdoor heb gekregen, het werk wat ik doe wat IK leuk vind en veel meer tijd en energie in een eigen bedrijf steek dan dat ik voor een baas zou doen, ook een valkuil overigens.. 😉
Succes met wat je ook gaat doen!
Dankjewel voor je reactie Mark. Ik vind vooral de financiële onzekerheid zo spannend. Het loon dat ik nu op mijn rekening krijg, dat door opdrachten zélf bij elkaar krijgen? Wow! Maar het is écht wel leuk om te horen dat er toch veel mensen in geslaagd zijn, dat sterkt me wel.
Daar maakte ik me ook zorgen om. Maar het motiveerde me ook om hard te werken. En dat betaald zich terug in tevreden klanten die zorgen voor mond op mond reclame. Ik heb daardoor nog nooit zelf achter opdrachten aan moeten zitten. En met jouw enthousiasme moet dat ook zeker lukken!
Dat is fijn om te horen! Blij voor je dat het zo vlot! Succes nog.
ervoor gaan Nizzie! Ik bewandel vol bewondering mee je pad en zal je steunen door dik en dun 😉
Dat is méga lief Katrin! Echt! Dank u!
Knuffel
Thanks Sas!
Komt goed, Nies! Inderdaad vooruit kijken en doen! Niet erg dat je misschien kei hard op je bek gaat! Als je het niet probeert dan weet je het niet! Makkelijker gezegd dan gedaan! Ik wens je een fantastisch jaar met veel nieuwe uitdagingen!
Liefs
Inne
Dankjewel lieve Inne! Dat op je bek gaan moet ik echt leren, je wil niet falen hé.. Bedankt voor je wensen, voor jou hetzelfde! xx
Wat heb je te verliezen? Als copywriter heb je geen gigantische investeringen. Lukt het niet kun je altijd nog een ‘gewone’ baan zoeken. Maar ik weet zeker dat het je gaat lukken! Just follow your heart ??
Haha klopt Judith, je slaat de nagel op de kop. Ik heb inderdaad weinig of niks te verliezen.
Wat een mooi eerlijk stuk. Kan me goed voorstellen dat de realiteit dan toch weer om de hoek komt kijken. Ik denk dat het met jou wel goed gaat komen. Je hebt nu alle vrijheid en zelfs als je als zelfstandige gaat werken komt het goed. Het vergt tijd en doorzettingsvermogen, maar als je bent waar je wilt zijn dan heb je echt het grote geluk gevonden.
Zo lief Sabine, doet me goed!
Er komt vanzelf wel weer wat moois op je pad! Gewoon doorgaan. Enneh, kijkend naar de roze wolk dan kan het niet anders dan dat je de juiste beslissing genomen hebt.
Ja, de juiste is het sowieso. Maar niet eenvoudig om over die onzekerheid en twijfel heen te geraken. Omdat ik nog geen nieuwe baan heb, weet ik totaal niet waar ik binnen een paar maanden zal staan en of ik een job heb die ik graag doe! Spannend!
Dit is zo herkenbaar… na een jaar op reis thuiskomen zonder job, dan voor de gemakkelijkste weg gekozen, een tijdelijke en veilige job. Binnen 3 maand val ook ik opnieuw zonder werk. Zelfstandig worden spookt al heel lang door mijn hoofd, een passie combineren met werk is als een droom. Maar ik heb dezelfde vragen: kan ik het? ben ik goed genoeg? wat als het dan niet lukt? Liever veilig spelen dan mislukken…
Misschien moeten we samen iets beginnen 😀 😀
Haha! Ja wie weet… Ik was vorige week bij de boekhouder om de mogelijkheden te bespreken en zij zei ook: gewoon doen en springen en lukt het niet, dan stop je toch?