Ik ben een slechte huisvrouw en ik schaam mij daar niet voor. Zo, dat is er uit. Ik kan een rommelige keuken aan, ik vind het niet erg als er een hoop was ligt, of als mijn make up de lavabo in de badkamer bevuilt. Want ik ben een slechte huisvrouw. And I like it!
Ik vind dat oké. Ik spreek voor mezelf. Mijn echtgenoot had dat soms liever anders gezien, die kuisgrage vriendin zal allicht fronsen bij het zien van die grote stapel was en mijn moeder begrijpt soms niet waarom ik niet elke week van boven tot onder poets. Ik ben gewoon niet het soort vrouw dat het huis rond dartelt van blijdschap nadat ze zich goed in het zweet heeft gewerkt tijdens een poetsbeurt. Ik word niet vrolijk van een blinkende vloer.
Het kan mij ook gewoon niet schelen. Die slechte huisvrouw in mij vindt het wel goed zo. Als ik vrij ben, speel ik liever een hele dag met Morris dan de strijk te doen. Die loopt niet weg. Maar mijn zoon wordt wel elke dag een dag ouder. En dat is wat mij bezig houdt, niet of mijn broek netjes glad gestreken is of niet.
Als ik vrij ben, schrijf ik liever voor de blog dan mijn toilet te kuisen. Want uit bloggen haal ik plezier. Ik leer elke week nieuwe dingen bij door Reismicrobe en dat geeft me tonnen energie. Dus kruip ik liever achter mijn PC op een vrij moment dan dat ik met javel sta te zwieren.
Als ik vrij ben, ga ik liever een avondje uit met vriendinnen dan mijn keuken op te blinken. Bijpraten staat hoger op het lijstje dan een propere oven. Ik kan het huis rommelig achter laten, gewoon omdat ik op tijd wil zijn voor een vriendinnen-date. Er hoeft dan echt niet eerst gepoetst te worden.
Poetsen vind ik dan ook zwaar overschat. Natuurlijk, een proper huis is een propere geest. Als het hier opgeruimd en netjes is, werkt dat iets ontspannender voor mijn lichaam en geest dan dat het hier op zijn kop staat. Maar ik zou nooit quality time met Morris of een avondje weg met vriendinnen aan de kant schuiven omdat m’n huis er wat vuil bij ligt.
Het huishouden is voor mij gewoonweg geen prioriteit. Ik heb een lieve poetsvrouw, Saïda uit Algerije. Zij weet van wanten met mijn poetsgerief. Ik niet. En ik vind dat helemaal ok. Ik wil op een dag kunnen zeggen dat ik geleefd heb. En niet dat ik gepoetst heb.
Ik ben een slechte huisvrouw. Too bad.
17 reacties
Wat een vreemde manier om te verbloemen dat je lui bent… Je hoeft echt niet de hele dag te lopen poetsen, dat is inderdaad onzin. Gewoon regelmatig de boel een beetje bijhouden, dat geeft ook rust in je hoofd…
Arie, het is helemaal oké om lui te zijn. Zo zie ik het 🙂 Ik heb ondertussen een bloeiend bedrijf opgericht waarin ik elke dag dingen kan doen die ik héél graag doe zodat ik andere kan betalen om datgene te doen dat ik niet graag doe 🙂
Aangezien we nog niet samen wonen, moet ik het huishouden nog niet doen, maar ik denk wel dat ik me hierin kan vinden.
Ik geef ook liever prioriteit aan andere dingen. Dat zal mijn mama ook nooit snappen denk ik. Ze is ook een poetsfreak! 🙂
Veel mama’s denk ik.. Schat dat het ook een beetje een generatieverschil is. Mijn motto: het leven is te kort voor een gepoetst huis 😉
Ik kan me hier volkomen in vinden. Zelfs nu mijn kinderen groot zijn, is huishouden geen prioriteit. Geef me een goed boek, of laat me op mijn kleinzoon passen. Kletsen met mijn zus, dochters of vriendinnen, daar leef ik voor. Dat de ramen niet glimmen en er kruimels op de vloer of tafel liggen kan me niet schelen. Helaas kan ik me geen poetsdame veroorloven, dus zal ik toch regelmatig aan de slag moeten.
Ik herken het helemaal… Quality time met je loved ones is zoveel meer waard!
Amen! Hier komt eens per week de schoonmaakster en ik ben zo blij met haar!
Zou haar niet willen missen.
Amen voor onze huishoudsters!
Ow wat een fijne blog. Ik kan het niet meer met je eens zijn. Wat wordt dat overschat! Alsof kinderen zich herinneren dat het huis proper was. Not. Ze herinneren zich de leuke momenten.
Ik heb nog geen kuisvrouw maar ik denk dat dat niet zo heel lang op zich zal wachten.
I FEEL YA GIRL 😀
Denk je? Ik kom zelf uit een net huishouden, en ik herinner me -naast de leuke momenten- héél goed dat ons huis altijd netjes was, dat we goede manieren moesten hebben, enz.
Mijn vrouw daarentegen is zoals jullie hier, ook te lui om deftig schoon te maken. Maar wel om 22u naar bed en pas om 7u30 weer op. Aan tijdsgebrek ligt het dus niet.
haha héél erg herkenbaar 🙂 een poetsvrouw inschakelen was dan ook het beste wat ik ooit kon doen om niet helemaal gek te worden van het huishouden 😉
Haha, check! Ik had er eerst een super goei, die ging helaas verhuizen en moest stoppen bij ons. Daarna van de ene poetsvrouw naar de andere, allemaal stopten ze na een tijdje door rugklachten of een relatie stuk of … Dan kregen we een poetsman: ik dacht… leuk.. Maar hij beschadigde jammer genoeg onze vloer met een product.. Dan een tweetal jaar niemand meer gehad, want ik durfde niet meer maar nu dacht ik weer… FOERT. Zeker nu met Morris. Ik wil gewoon tijd voor hem. Blij dat het herkenbaar is 😉
Amen. Ik ook. Het is hier altijd oppervlakkig proper. Toilet poetsen ga ik niet elke dag/week doen. Als die vuil is, punt. De was vind ik dan weer wel leuk. Tot aan het opvouwen, daar stopt het.
Ik kuis ook regelmatig voor ‘het zicht van de mensen’, oppervlakkig dus. En soms nodig ik bijna bewust mensen uit omdat ik dan weet dat ik nog eens kei hard moet opruimen, haha!
Haha zo herkenbaar. Wat lees ik zo een artikels graag! Ik heb graag dat het proper ligt maar ik slaag er gewoon zelf niet in om dat zo te houden. De kuisvrouw komt wekelijks op donderdag. En elke woensdagavond ga ik als een gek door het huis om alles terug op zijn plaats te leggen zodat de kuisvrouw toch een beetje kan manoeuvreren met de stofzuiger ;-). Ik vraag me vaak af hoe het mogelijk is dat wij er zo een troep van maken!?! Maar dan denk ik ook… Ik werk al genoeg door de week, laat mij maar thuis genieten van de leuke dingen!
Heeeeeeeeeeelemaal akkoord 🙂