Oh jee.. Ga ik nu echt op een Mexicaans toestenbord proberen bloggen? YES I AM! Gelukkig hoeven jullie niet te zien hoe vaak ik deze letter typ terwijl ik er niets mee ben: ñ. Van even doorzetten is nooit iemand doodgegaan en ik wil jullie zo graag een gil geven vanuit Mexico.
Sinds maandag vertoef ik op het Mexicaanse schiereiland Yucatan, de echtgenoot en ik maken een 23 dagen durende rondreis. Buiten mijn stage in Rome ben ik nooit langer van huis geweest. I love it! Maar zoals mijn titel jullie al deed vermoeden, had hier geraken heel wat Texaanse voeten in de aarde.
De route zoals we ze hadden gepland:
5.30u schoonouders pikken ons op – 10.00u vlucht naar Houston vanuit Schiphol – 11 uur vliegen, 4u wachten en opnieuw 2 uur vliegen – bus op vanuit Cancun naar ons hotel in Playa Del Carmen. Op zich behoorlijk vermoeiend maar we hadden hiervoor getekend. Sommigen onder jullie zullen zich vast ook afvragen waarom ik voor een vlucht kies die 4 uur aan de grond staat: de prijs uiteraard maar ook de gelegheid om even wat rond te wandelen en iets anders te doen dan krap zitten en films kijken.
United brengt ons vanuit Schiphol naar Houston, en van Houston naar Cancun.
Ik ben gemakkelijk wat betreft vliegen: geef mij een beetje beenruimte, fatsoenlijk eten, vriendelijke stewards, enkele films en ik ben tevreden. Nu ja, dat is al een behoorlijk lijstje maar je mag iets terug verwachten voor je dure ticket, niet? United dacht daar anders over: de stewardessen waren enorm onvriendelijk, en deden vreselijk uit de hoogte. De hel begon. Of wacht, dit was het vagevuur.
Eenmaal in Houston bleek onze vlucht vertraging te hebben. Anderhalf uur nog wel. Jakkes, van 4 uur wachten ging dat opeens naar dik 5 uur wachten. En zo ging het nog 2 keer. In totaal werd de vlucht 3 keer verlaat en stegen we niet om 19.05u op maar om 10.15u. Erg frustrerend. Ik vlieg even niet meer met United! Bedankt jongens.
Die vlucht bleek nog eens heel gezellig te zijn: naast ons een bende “springbreakers”. Amerikaanse jongelui die hun vakantie gaan vieren in het toeristenoord Cancun. Waar wij bij aankomst meteen uit weggevlucht zijn by the way. Naast een overenthousiaste Amerikaanse griet die niet snapte waarom wij niet “fucking happier” waren (wij zijn al 24 uur onderweg, trutje) bleek de piloot nog een bijzondere boodschap voor ons te hebben. Deze vlucht was hem erg dierbaar: zijn vriendin, dochter, schoonzoon en ex-vrouw hoorden bij de crew. Geweldig! Meteen een reden voor de piloot ons te vragen onze ergenissen over de uitgestelde vlucht niet op hen uit te werken. Zo zijn we niet.
Het zicht vanuit onze vlieger over de stad Houston maakte een beetje goed. Een beetje!
Nog steeds geen paradijs dus, maar we konden het bijna ruiken. Jammer genoeg was in Playa Del Carmen, onze eindbestemming, geraken een nieuw staaltje hel. Om middernacht zetten we eindelijk voet op Mexicaanse bodem. We landden in Cancun, een stad getekend door een computer en dus speciaal ontworpen voor het toerisme. Voor mij opnieuw de hel dus, dat wist ik. En daarom: 45 min verder op ligt Playa Del Carmen. We zouden, budgetgewijs, de bus nemen maar die reed natuurlijk ’s nachts niet. De taxi dus, je kan al raden. Duur grapje van 60 euro. Ik was boos, dit was weggegooid geld en niet onze schuld!
Een laatste keer door de hel was het eenmaal aangekomen in Playa Del Carmen: onze taxichauffeur geraakte verdwaald. Minstens 7 keer is hij uitgestapt om het ergens te vragen. We werden echt gek nu, we waren namelijk al bijna 28u (!) onderweg en helemaal tuureluur. Uiteindelijk vindt hij het, na bijna een uur rondrijden in dezelfde straatjes. Twee uur ’s nachts was het ondertussen: in Mexico tenminste, voor ons gevoel en dus in België was het 8u ’s morgens. Hoog tijd voor de beddebak dus! Groggy doen we onze zware ogen uiteindelijk dicht. Ik heb bij momenten echt het gevoel gehad dat ik aan de drugs zat door het lange wakker zijn, herkenbaar?
Ogen open en: het langverwachte paradijs was eindelijk daar.
De dag na de hel van 28u werd we ontvangen in het paradijs en vergaf ik de hel alles
Over dat paradijs blog ik met alle plezier later want Merida (daar zijn we nu) roept.
Hasta luego!
9 reacties
Hola Nies
Ik lees nu eerst jou belevenissen, het zat echt niet mee om te beginnen. Ik ben net terug na 7 weken Mexico, Guatemala en Honduras. Bij mij verliep alles op rolletjes met uitname Houston, de reine HORROR.
4 x door verschillende veiligheidschecks, zo goed als geen aanwijzingen naar je volgende vlucht, zelfs een doorgewinterde, veel reizende die mij op sleeptouw nam, had het moeilijk de gate te vinden. De terugweg was nog erger, onvriendelijke veiligheidsagenten, ik begreep niet van de eerste keer de vraag hoeveel familie reist met jou mee,(mijn Engels is niet zo goed) kreeg ik te horen wat wil je hier als je geen Engels kan. Wij hadden 1,45 U voor de overstap, Door gelukkig een vertraging van onze aansluitende vlucht naar Schiphol, van 45 min haalden wij net onze vlucht 7 min voor vertrek. Voor mij moet Houston echt niet meer. Volgend jaar word het nog eens Mexico + Darien N.P. Panama maar zeker geen Houston meer. Hoop dat jullie verdere reis ruim heefd vergoed voor de ergernis van het begin.
Grt. Joseph
Jeetje, dan zit ook echt alles tegen! Ik ga ook even je andere Mexico verhalen lezen, leuk!!
Ja hé.. Geen leuk begin maar daarna werd het enkel beter hoor. Een fantastische reis waar ik nog elke dag met plezier op terug kijk.
Zo, dat is een flinke beproeving zeg! Gelukkig ben je uiteindelijk op de plaats van bestemming gekomen. Je eerste foto’s zijn prachtig! Volop genieten daar jullie!
Marcella, dat was het inderdaad. Wat een begin van onze trip zeg! Momenteel zijn we net terug van een bezoek aan enkele indianendorpjes, zo fantastisch! Kan niet wachten om erover te bloggen..
Bleh! Wat een vervelend begin van zo’n mooie rondreis! Gelukkig hebben jullie nog meer dan genoeg tijd om er een super trip van te maken en de start een beetje te vergeten. Heel erg veel plezier nog!
Hoi Kirsten, ja vervelend was het zeker! Zo’n nutteloze uren waar je gek van wordt.. Gelukkig hebben we ondertussen al massa’s dingen gezien die dat goed maken: een indianenmarkt, Maya-ruïnes, flamingo’s, ..
Oei, oei, oei… Geen leuke start… Maar des te meer genieten nu!!! 🙂
Groetjes uit het REGENachtige & druilerige Loenhout
Hoi Petra, neen ideaal was dat zeker niet. Maar een slechte repetitie is een goede opvoering, zou dat ook gelden voor een reis 😉 Volgens mij wel want vandaag wel 1000 flamingo’s gezien!