De meesten van jullie zullen mij al een beetje kennen als ‘de man van Nies’ en ‘papa van Morris en Zola’. Op het Instagram account van Reismicrobe zie je me wel eens passeren in de Stories. Yep, ik ben dus die gelukzak die mee mag op al die leuke uitstapjes en reisjes. Weet wel dat ik op zo’n weekend gemakkelijk 500 foto’s neem, waarvan Nies er dan 2 goedkeurt ? Toch maar eens een fotografiecursus volgen binnenkort?
Als je je ontdoet, van alles dat moet
Een cursus volgen, daar heb je tijd voor nodig. Tijd die ik met mijn huidige (fulltime) job en de twee kids niet op overschot heb. De gedachte om meer tijd te creëren voor de kinderen, het gezin, vrij te zijn in mijn doen en laten zit al even in mijn hoofd te broeden.
Vooral afstappen van het ‘moeten’…. Zo moet ik bijvoorbeeld om 08.00u op kantoor zijn, ik moet er tot 16.30u blijven, ik moet m’n uren halen deze week, ik moet zien dat alles verkocht is deze week (ik ben key account verantwoordelijke),… Nochtans is mijn werkgever vrij flexibel op dit gebied met bv. glijdende werkuren. Maar toch, … als dit allemaal aanvoelt als moeten, en niet als willen, dan zit er iets fout. En dat gevoel van moeten is de laatste weken steeds sterker geworden.
Wat ik wel wil is meer tijd met mijn gezin. De kinderen ‘s morgens naar school kunnen brengen, en ’s middags gaan halen. Meer tijd om met Reismicrobe leuke plekken te ontdekken. Meer tijd om mezelf verder te ontplooien, eens iets helemaal anders te doen zoals die blijkbaar broodnodige fotografie-cursus ?.
Ik ben na mijn studies (Management Assistant, ik was best goed in talen en kon met een computer overweg) in de verkoop beland. Vroeger ben ik nooit echt op zoek gegaan naar wat ik écht wou doen in het leven. En dan maar gewoon blij zijn met je eerste job zeker?
Daarna ook met de tweede job. Hoera! Dicht bij huis, leuke collega’s, allemaal niets op aan te merken. Maar om een job te blijven doen moet je er voldoening uit kunnen halen, en dat is niet meer het geval.
Tijd om knopen door te hakken
Vorige week op een avond, zaten Nies en ik in de jacuzzi en evolueerde het gesprek naar een vraag naar mezelf… Wat ben ik eigenlijk aan het doen, voor wie en waarom? Wat is het belangrijkst, je job of je gezin? Het antwoord zat al klaar in m’n hoofd.
Het is goed geweest… Ik stap uit de ratrace, ik geef mijn ontslag! Phieuw. Dat is niet niks. Een grote, spannende beslissing… En allemaal goed en wel natuurlijk zo’n beslissing maar met een vaste job komt ook een vast loon. En dat kan wel eens goed van pas komen met een lening die moet afbetaald worden en kindermondjes die moeten worden gevoed.
Gelukkig heeft Nies me het afgelopen jaar doen inzien, dat je ook op andere manieren geld kan verdienen dan voor een werkgever te werken. Zij nam zelf het heft in handen en startte met Socialized, en hoe. Zo heeft ze er voor gezorgd dat we een kleine buffer hebben en het ons kunnen veroorloven om een tijdje zonder vast loon te zitten.
Kom maar op met die vrijheid
Door Socialized werd Reismicrobe de laatste maanden een beetje verwaarloosd, mede door de Corona-crisis natuurlijk waardoor de uitstapjes en reizen dit jaar op 2 vingers te tellen zijn. Wat ik nog niet verteld heb, is dat ik nog 1 jaar journalistiek studeerde. Jullie mogen daarom de komende tijd regelmatig een blog van mijn hand verwachten. Reismicrobe is en blijft natuurlijk een blog voor gezinnen met jonge kinderen die er graag op uit trekken, en Nies zal ook regelmatig haar pen blijven boven halen.
Naast mijn inbreng op Reismicrobe, wil ik Nies ook gaan ondersteunen in haar onderneming zodat zij zich volledig kan focussen op waar ze goed in is: ondernemende vrouwen helpen naar meer zelfzekerheid, meer zichtbaarheid, en meer klanten via Instagram!
En niet te vergeten (hoe zouden we!), deze beslissing maakte ik natuurlijk ook voor onze kindjes en om er 100% voor hen te kunnen zijn. Zoals we het nu zien, zullen Nies en ik afwisselend werken en voor de kindjes zorgen. Wij beseffen heel goed dat ze maar één keer klein zijn, en dat deze beslissing geen jaren meer op zich kon laten wachten.
Op het moment dat ik dit schrijf moet ik mijn ontslag nog geven, en hoewel ik de beslissing voor mezelf al genomen heb, vind ik het toch nog spannend om dit nieuws te gaan brengen.
Maar er is maar 1 weg, en die is vooruit! Vooruit, uit de ratrace! Vooruit, richting meer vrijheid! Ik kan niet wachten.
EDIT:
- Het is gebeurd, ik heb mijn ontslagbrief ingediend nu twee weken geleden.
De reacties van mijn directe leidinggevenden en collega’s zijn meegevallen en waren menselijk en begrijpend. De reden om deze job op te geven, te kiezen voor je gezin en jezelf, krijgt waardering en dat doet me goed.
Tijdens mijn opzegtermijn zal ik er alles aan doen om mijn werk op een goeie manier over te dragen. Ik ben blij met dit wederzijds respect, en wil mijn tijd daar op een professionele en leuke manier afsluiten met mijn collega’s! - Dat ons derde kindje onderweg is, zal jullie allicht ook niet ontgaan zijn ?.
Ook dit heeft natuurlijk meegespeeld in het nemen van deze beslissing! Tijd om m’n eigen kinderen te zien groeien, spelen, leren, ontdekken,… Mijn 4 schatten zullen altijd op de eerste plaats komen!
EDIT NIES:
Ik zeurde de laatste maanden al eens, over Geert z’n vaste job. Mijn onderneming heeft er voor gezorgd dat we heel wat vrijer zijn kunnen gaan leven. Maar een fulltime job bij een werkgever, remde die droom nog af.
Meegaan in die ratrace, in dat jachtige leven. Het spreekt me minder en minder aan en ik voelde dat ik me begon te verzetten. Dus ook tegen Geert’s job. Gesprekken hierover leidden eigenlijk tot weinig: “Want we hebben die job toch nodig?”. Tot we ook dat in vraag begonnen stellen.
Toch schrok ik me enkele weken geleden ook een hoedje. Plots was het dan toch daar: de beslissing dat Geert zou stoppen bij zijn werkgever. En niet zomaar minder gaan werken, gewoon NIET meer voor een baas. En toen kreeg ik een licht paniekske: help, hoe gaan we dat voor elkaar krijgen? Maar al snel probeerden we allebei naar de mindset te gaan: alles komt goed, en er zal altijd werk en geld zijn. We can do this.
Vrijheid, here we come!
En oh ja: zo trots op je BAD ASS beslissing lieve schat ?
10 reacties
Respect Geert dat je deze stap durft te zetten. Een moedige beslissing want een ‘vast loon’ zorgt voor de meeste mensen voor zekerheid in hun leven. Ook knap dat je nu Nies mee gaat ondersteunen in haar projecten. Benieuwd naar je schrijfsels hier op de blog. Alvast veel succes jullie beide en bij uitbreiding de rest van het gezinnetje!
Wauw, goede beslissing zo te lezen! Hoewel mijn huidige job, die ik al 20j doe, meer en meer tegenvalt, durf ik die beslissing niet te nemen. Proficiat en veel succes! Genieten maar.
Wat leuk!! Super dat jullie die stap durven te zetten! Velen willen het ook, maar durven het niet te doen. Chapeau! ??
Wauw wat een stap. Maar jullie gaan dat super doen en kijk uit naar de volgende blogs.
Drink er een goeie op
Groetjes Nancy
Heel moedig, inspirerend en herkenbaar. Ik sta op dezelfde stap. Beslissing is gemaakt. Ontslagbrief maak ik rustig tijdens mijn vakantie. Nog laatste 2 weekjes volhouden. De mindset is zoals je zegt het balangrijkste op dergelijk moment. De onzekerheid en angst dwingt ons steeds om stil te blijven staan en er veranderd niets. Geloof in jezelf met een positieve mindset en alles komt goed. Veel succes!
Wat heerlijk! Vooral zo fijn dat jullie nu beiden tijd met de kinderen door kunnen brengen. Wij werken en zorgen ook om en om voor de kids (en in de weekenden samen) en inderdaad, dat heeft financiële gevolgen. Maar we doen wel allebei waar we blij van worden: met de kinderen de wereld ontdekken, rondom huis en verder weg. Geniet van jullie beslissing en de tijd die komt. En ik ben benieuwd naar de nieuwe blogs die gaan verschijnen!
Knappe beslissing! En spannend, waarschijnlijk. Wij werken al een tijdje “voor onszelf” en vinden het ook fijn om zelf uren te bepalen (al werk je daardoor niet minder) en er om half 4 te zijn wanneer school uit is. Ik kan op bijna alle voorstellen van vrienden ja zeggen omdat mijn werk zo flexibel is, ik plan het er wel tussen of rond. En heb ik een baaldag, of is Lewis een keertje ziek thuis van school, dan haal ik dat de dag daarna wel in.
Het is wel een uitdaging om de hele dag met je partner te werken. Wij hebben er een paar jaar over gedaan om een balans te vinden die als levens- en werkpartner voor ons allebei goed voelde, je hebt immers niet elke avond iets interessants aan elkaar te vertellen en zal elkaar na een discussie “op het werk” aan de keukentafel ook wel eens neerbliksemen… En tijdens een romantische date op restaurant gaat het vanaf nu àltijd over de kinderen of het werk 🙂
Maar we merken bijvoorbeeld dat wij relatief zorgeloos door 9 weken lockdown gesurfd zijn omdat we het zo gewend zijn om altijd bij elkaar te zijn en elkaars gevoeligheden heel goed aanvoelen. Ik gun het jullie dus ook heel erg dat dat gevoel de komende tijd groeit.
Ik ben stiekem wel benieuwd hoe jullie dat financieel gaan doen, wij hebben het gedurende de opbouw van ons bedrijfje altijd heel erg minimalistisch gehouden (en deze week eindelijk een huis gekocht – yay!), maar met 3 kindjes en een lopende afbetaling lijkt me dat toch een uitdaging. Niet dat ik details wil, maar nu lijkt het alsof iedereen zomaar kan springen, ik denk dat daar toch ook opofferingen tegenover staan?
In ieder geval: drink er vanavond eentje op (of 2, als je’r morgen niet uit moet)! Op de goesting, de voldoening en de vrijheid!
Hey Joke, leuk om jullie verhaal ook even te lezen. Wij gaan er zo van genieten om nog meer flexibel te zijn (en dus niet alleen ik). Wij zijn het al redelijk gewoon om veel samen te zijn van onze lange reizen, en dit lukt telkens aardig. Daarnaast heb ik mijn kantoor op de boomkwekerij van mijn ouders en kan ik dus “ontsnappen” wanneer ik wil, en straks Geert dus ook. Dat scheelt wel, en hebben we ook nodig om soms even uit huis te zijn. Tijdens corona deden we half/half en dat werkte eigenlijk prima.
Snap je vraag over het financiële stuk wel, het is omdat ik ben overgeschakeld van een offline naar online bedrijf dat we deze stap kunnen zetten. ‘Vroeger’ was het klant per klant een coaching of workshop. Nu maak ik een online cursus 1x die ik 100 of 1000 keer kan verkopen. Dit maakt het schaalbaar en maakt ook dat ik ook kan verkopen op automatische piloot (bv. via advertising of mijn website). Het is dus niet: hoe harder ik werk, hoe meer ik verdien maar wel hoe slimmer ik werk, hoe meer ik verdien.
Na de heel succesvolle lancering van mijn laatste online programma The Instagram Academy, heeft Geert ook ingezien wat een mogelijkheden een online bedrijf allemaal te bieden heeft, waardoor hij de stap heeft durven zetten.
Qua opofferingen zullen we dat dus nog beetje moeten zien, maar voorlopig ben ik er niet heel bang voor. Ik heb het afgelopen jaar wat kunnen sparen in mijn bedrijf zodat we daar wat op kunnen teren de komende maanden. Na de bevalling en moederschapsrust zal het zéker opnieuw zoeken zijn. Ik weet dat ik na Zola toch een hele lange tijd geen zin had om te werken of contacten te leggen, maar met Geert nu ook thuis hoop ik dat het anders is.
Spannend, maar een sprong waard te wagen…
Liefs,
Nies
Sjiek! We zeggen hier net tegen elkaar dat wij de durf niet zouden hebben. Veel succes! Wij zijn benieuwd naar meer!
Wauw! Echt super knap! En dat is niet zomaar een beslissing. Alles voor het gezin!