De ‘reis-blues’, ‘post-vakantie-blues’ of de ’terug-aan-het-werk-blues’ a.k.a. het ‘weer-thuis-syndroom’. Als het beestje maar een naam heeft.
BACK TO LIFE. BACK TO REALITY
Komt jullie bekend voor? Ik ben vast niet de enige die het hier moeilijk mee heeft. Blijkbaar bestaat hier zelfs (echt waar!) een formule voor: jobtevredenheid plus relatie met de collega’s, vermenigvuldigd met de mogelijkheid om te ontspannen. Euh? Again?
Als je last hebt van de vakantieblues dan heb je moeite met opstaan, weinig energie, en de motivatie zit onder nul. Het idee dat je weer aan de slag moet maakt je misselijk en je kruipt het liefst van al terug op de vliegtuig of onder een dekentje in je zetel.
Maar goed, aan alle mooie liedjes komt een eind. En dat eind is meestal een begin: terug aan het werk. Het ‘goei leven’ is voorbij, die centen die elke maand op je rekening verschijnen moet je verdienen. Je baas verwacht je terug. Gelukkig doe ik mijn job graag.
Eerste dag terug op kantoor. #pruillip
Ik ben er een maand tussen uit geweest, behoorlijk lang dus als je weet dat er werknemers zijn die maar een maand kunnen nemen op een gans jaar. Ik wéét dit, en ik voel met jullie mee. Ik heb geluk: ik heb 36 vakantiedagen. Daarboven op maak ik geregeld overuren die ik later weer compenseer door vakantie te nemen.
MIJN BREIN IS AL THUIS
Bij mij begint de vakantieblues eigenlijk al op de laatste dagen van de reis: ik probeer nog volop te genieten maar toch blader ik in m’n hoofd al door mijn agenda. Wat zou er op de planning staan? Zou ik het meteen weer druk krijgen? Hopelijk heb ik niet te veel mails. Ik ben de laatste dag van een reis daardoor meestal wat afwezig, mijn hersenen zijn namelijk al onderweg.
Vanmorgen was er dan geen weg terug. Opnieuw had ik veel moeite met opstaan (niet mijn gewoonte, kwam door de jetlag). Collega’s die wat lacherig doen over mijn huidskleur, ik zie namelijk nogal bruin. Mijn mailbox die explodeert. Mijn agenda die staat volgekribbeld. This is it. En weer dat liedje in m’n hoofd.. back to life, back to reality…
Opeens is er weer tijd. En word je verwacht daar iets mee te doen.
KAN IK ER EEN PILLEKE TEGEN PAKKEN?
En wat werkt nu tegen de vakantieblues? Volgens Het Laatste Nieuws bestaat daar oneindigheid over. Maar met hun conclusie over de beste manier ben ik het eens: een nieuwe vakantie boeken. Ja, korte pijn! Thuiskomen, bekomen, en: opnieuw plannen. Heb je weer iets om naar uit te kijken.
Oh, en ga (als je kan!) niet meteen de volgende dag weer werken maar probeer nog een dag thuis te blijven zodat je rustig op je positieven kan komen. Bedenk ook even dat je werk je leven niet is. Natuurlijk is je job belangrijk, maar ontspanning is dat des te meer.
Naast je werk creatief bezig zijn of een hobby waar je je volledig in kan smijten, kan ook helpen om die dagelijkse sleur en dus ook dat verlangen naar vakantie, op te vangen. Dank u blog.
Wanneer mag ik weer?
Hoe kom jij van die vakantieblues af? Nog tips?
P.S. Huilen mag, het is normaal dat je weer even aan je leven moeten wennen. Toch?
17 reacties
[…] foto’s en meest inspirerende reisverhalen zag ik voorbij komen. Ze heeft nu last van de vakantieblues, altijd lastig om na wekenlange vrijheid blijheid weer in het werkritme te komen. Gelukkig heeft […]
Nice, 36 dagen! Ik mag met 27 dagen ook niet klagen, vind ik. Voor de rest is het creatief zijn met feestdagen om zo lange weekends te maken bij mij 🙂
Ik heb altijd enoooorme last van vakantieblues. Gelukkig zijn mijn collega’s top, dat scheelt enorm!!
Collega’s zijn echt zo belangrijk hé, dat verzacht bij mij ook steeds de pijn. Ik zou zelfs overwegen om onbetaald verlof te nemen, als ik er maar regelmatig tussen uit kan. Gelukkig maak ik op regelmatige basis een overuurtje hier en daar, scheelt ook 🙂
Via Marcella hier beland en direct iets heel herkenbaars! Elk jaar na 3 weken vakantie heb ik er moeite mee om weer in het normale ritme te komen, weer vroeg naar bed en niks nog een roseetje drinken op een terrasje, weer vroeg uit bed, niet omdat je naar een lokaal marktje gaat maar omdat je verwacht wordt op je werk… Het went helaas nooit, waardoor het altijd weer aftellen is na een volgende trip…
Hoi Wanda! Welkom op mijn blog. Leuk dat je een bezoekje komt brengen. Ja het is niet gemakkelijk om terug te wennen aan die rush waar wij toch elke dag in belanden. Het enige dat er dan inderdaad op zit is: hop, de volgende boeken!
Gelukkig heb je nog wat fijne reisjes gepland, dan kan je daar weer naar aftellen. En na onze maand Nieuw-Zeeland vond ik het erg fijn om erover te schrijven en zo nog even een tijdje na te genieten. Een klein beetje alsof je nog op reis bent 😉 Fijn dat je best veel vakantiedagen hebt!
Morgen zit ik weer over jou = HET remedie.. na (ik durf het bijna niet te zeggen) 5 maanden 🙂
Het deed al raar om een stukje bureau op je foto te herkennen.
Oh Saar! Ik vroeg het mij nog af vandaag… Welkom terug in alle geval. Blij dat ik weer een gesprekspartner recht voor mij heb.
Hahaha, ik ben net 2 uur terug van Carcassonne en moet morgen gaan werken… alle symptomen zijn herkenbaar! Ik zet ook volledig in op het plannen van een volgende reis, anders is alles zo uitzichtloos 🙂
Ja, het is van de ene reis in de andere hé. Ik heb dat ook nodig om aan de gang te blijven. Carcassonne, ook al twee keer geweest. Super fijn hé! Goed nagenieten in alle geval.
Hé, leuk dat je dat kent en er zelfs al geweest bent. De meeste mensen hebben er nog nooit van gehoord, terwijl het er idd prachtig is! Nagenieten en nieuwe reizen plannen, de ideale remedie. Al zou niet meer hoeven te gaan werken en voortdurend reizen nog beter zijn… maar een beetje utopisch, vrees ik 🙂
Volgens mij is het heel belangrijk dat je niet meteen aan het werk gaat. Deze keer doen wij het toch een beetje verkeerd, want we komen a.s. zondag precies terug op mijn verjaardag. Als het goed is zit het hele huis dan al helemaal vol en komen wij met een fijne jetlag daarin terecht. En de maandag erop moet er weer gewerkt worden. Gezellig 😉
Hoe heb je het gehad in Mexico?
Oh wauw, dat wordt heftig nu zondag. Maar wie beter dan je op te vangen met een jetlag dan je familie en vrienden? Maar nog een tijd dan om te bekomen voor je weer aan de slag moet. Oef! Ik heb dat inderdaad ook nodig, even terug op de plooi. Mexico was fantastisch! Zie vorige blogpost 😉 Een heel verrassend land met veel variatie.
Oef, dat is een flinke bittere pil altijd weer hè? En wat fijn dat je zoveel vrije dagen hebt zeg! Ik ben vaak ook een maand vrij, maar dan ben ik wel door al mijn vakantiedagen heen… Dat is ook altijd wel pijnlijk haha
Hihi, ja ik weet dat ik van geluk mag spreken met die vakantiedagen. Ik zou niet meer zonder kunnen nu ik dat gewoon ben. Maar ik blijf ook wel niet hangen in die vakantieblues. Mensen die dan blijven zeuren… life goes on hé!
Haha heel herkenbaar! Wat een klein beetje helpt is het hebben staan van een volgend tripje in die bomvolle (werk)agenda. Bruggen bouwen, van reis naar reis. Ach ik zie het toch maar als een luxekwaal. Ik ben blij met mijn werk en met het geld dat daarmee verdiend wordt. Kan ik weer sparen voor een nieuw avontuur…
Akkoord. Ik heb Griekenland en Malaga gepland staan, kan weeral beginnen dromen. Helpt inderdaad. En wat je zegt, het is een luxeprobleem. Daar moeten we ons ook bewust van zijn & blijven.