Twee onderwerpen die je als kersverse mama niet uit de weg kan gaan: borst- of flesvoeding en doorslapen. Over allebei krijg je honderden vragen, en ieder heeft zijn mening. Je een weg banen door alle adviezen is niet altijd gemakkelijk. Het gesukkel de eerste weken maakte me soms behoorlijk onzeker.
Toch wist ik dat ik voor wilde gaan. Mijn zoontje borstvoeding geven was iets dat ik absoluut wou.
Het moest en zou slagen!
Het ging niet vanzelf… Over opstartproblemen
Ons borstvoedingsverhaal begon nochtans alles behalve succesvol. De bevalling doorstond ik gelukkig goed, en ik had zin om te starten en hem een eerste keer aan te leggen. Omdat het ons eerste kindje is, wist ik natuurlijk nog weinig over aanleggen en het aantal voedingen dat een newborn nodig heeft. Ik had me wel ingelezen maar toch…
Morris heeft volgens mij de eerste 24 uur amper iets gedronken. Of zelfs de eerste 48 uur. Hij hapte niet goed aan. Gelukkig kon ik beschikken over een top team van vroedvrouwen die er ALLES aan deden om Morris te doen drinken. Dat lukte niet, en dus werd er vervolgens àlles aan gedaan om er voor te zorgen dat hij toch iéts binnen kreeg (manueel kolven bij mij, op een lepeltje en hem zo het eerste colostrum geven). Ik liet het allemaal gebeuren, ik was blij dat zij niet met kunstvoeding kwamen aandraven en me het gevoel gaven dat alles goed zou komen.
Ik wilde naar huis, sukkelen met de borstvoeding of niet
Het gekke is dat ik nooit écht gepanikeerd heb, het zou wel goed komen. Dat was dankzij de vroedvrouwen die mij moed bleven inspreken. Maar Morris leerde het niet, het aanhappen. We bleven twee nachten in het ziekenhuis, ik wilde zo graag naar huis maar daar stond ik met een zoontje dat nauwelijks dronk. Toch ging ik naar huis, ik voelde me opgesloten in het ziekenhuis en wilde met onze zoon naar zijn toekomstige vertrouwde omgeving. Gelukkig stond mijn zelfstandige vroedvrouw meteen aan de deur de volgende dag, en had ik er alle hoop op dat zij mij goed op weg zou helpen met de borstvoeding.
Mijn vroedvrouwen keken mee als ik Morris aanlegde en hoe hij dronk maar ook zij stonden met de handen in het haar. Hoe komt het nu dat hij niet drinkt? De kinderartsen in het ziekenhuis wisten het ook niet, zij hadden het tongriempje gecontroleerd en ook daar niets te zien.
Hallo! Hoe gaan we dit oplossen?
Alle hoop op de osteopate
Het enige dat mijn vroedvrouwen nog konden bedenken om de borstvoeding te redden, was een bezoek aan de osteopaat. Gelukkig had ik hier goede ervaringen mee, voor mezelf, en wist ik dat mijn osteopate ook baby’tjes behandeld. Ik belde haar en we mochten bijna meteen komen: een baby die niet drinkt, daar mag je zelfs op zondag mee komen… Té belangrijk, zei ze. Wat een schat. Hallelujah!
Ondertussen kolfde ik af om Morris toch iets te kunnen geven. Dubbel werk dus: melk uit je borst krijgen en het dan nog in een flesje moeten geven. ’s Nachts van hetzelfde, dus slapen ging in blokjes van 1 uur. Thank God for my husband.
Onze kleine uk in de handen van onze osteopate leggen, was niet gemakkelijk. Amper zes dagen oud. Morris huilde, hij vond haar aanrakingen niet prettig. Ze voelde meteen een geblokkeerde schouder, wellicht het gevolg van mijn snelle bevalling. Morris werd los gemasseerd. Toen we buiten wandelden en ik naar Morris in de MaxiCosi keek, zag ik het meteen: zijn gezichtje was wat veranderd. Zijn mondje viel ontspannen open. Zou het?
Ja hoor, dit bezoekje deed wonderen en Morris dronk elke dag beter. Wel met een tepelhoedje, maar goed… Hij dronk. We zijn vertrokken met de borstvoeding, eindelijk! Aanleggen, aanleggen, aanleggen. De kolf kon in de kast en ik mocht eindelijk gewoon live voeden en genieten. Ik wilde niet meer kolven tot mijn productie wat op peil was (minstens 6 weken wachten). Heerlijk!
Help, weer aan het werk!
Na 6 weken was ik het beu, dat verdomde tepelhoedje. Het zorgde ervoor dat voeden in het openbaar minder discreet kon dan ik zou willen en ook ’s nachts was het een heel gedoe. Blijven proberen, was de tip. Op een gegeven moment lukte het plots. Ik riep naar mijn man.. “Geert, kijk! Hij doet het! Hij kan het!”. Stom misschien, maar de tranen bengelden over mijn wangen. Zo gelukkig dat ik was!
De weken erna verliepen qua borstvoeding goed, ik had genoeg melk dankzij het vele aanleggen. Morris was een tevreden mannetje, zijn krampjes verdwenen. Wat een opluchting. Ik begon een kleine voorraad aan te leggen voor de diepvries. Telkens wat afkolven na de ochtendvoeding, dat ging goed. De onderste lade van onze vriezer vulde zich stilaan met zakjes moedermelk.
Het idee dat ik zou moeten kolven op het werk, bezorgde me kriebels maar stoppen met borstvoeding geven nog véél meer. Ik ben net bezig! Het gaat nu zo goed, stoppen voelde echt niet goed. En dus vroeg ik kolfpauzes aan. Dat draaide anders uit, ik kon om economische redenen niet blijven op mijn werk. Onverwacht kon ik langer bij mijn zoon blijven en onbezorgd borstvoeding blijven geven. Geluk bij een ongeluk zeker?
Zes maanden enkel mamamelk
Het idee dat ik Morris zes maanden enkel borstvoeding zou geven, vond ik erg krachtig. Een halfjaar lang, alleen met mijn lichaam mijn zoon grootbrengen. Ja dat wilde ik proberen. Ik wilde wachten tot zijn darmpjes rijp waren voor bijvoeding (hier kan je lezen waarom dat zo belangrijk is). Ik wilde wachten tot hij zelf goed recht in een kinderstoel kon zitten. We wilden hem ook graag bijvoeden à la Rapley en dus paste wachten in die filosofie.
Toen we daar waren, op zijn 6 maanden mijlpaal, kon ik amper geloven dat ik hem al zo lang zelf voedde. Dat ik nu al bijna negen maanden elke nacht in blokjes van 1, dan 2 en nu 3 uur slaap. Gelukkig slapen we samen, wat de nachten ietwat draaglijk maakt. Je doet het gewoon. Je doet wat je kind nodig heeft.
Wanneer ga ik stoppen met borstvoeding?
Die vraag krijg ik vaak. Ik heb aan stoppen gedacht. Vooral na die 6 maanden mijlpaal. Ik was daar op gefocust, had dat gehaald en nu… Nu wilde ik wel doorzetten maar het werd me vaak teveel in combinatie met mijn eigen zaak. Het vele opstaan ’s nachts, kolven tijdens het werken, zorgen dat er voldoende flesjes zijn voor de onthaalmoeder, … Als ik zou stoppen, hoef ik niet meer over kolven en hoeveelheden na te denken. Gewoon wat poeder in een fles en klaar. Maar oh wat zou het me volgens mij snel zuur opbreken. ’s Nachts even snel een fles opwarmen doe je niet half in je slaap, de borst geven wel.
Ik vind onze voedingsmomentjes nog veel te fijn. Je baby in slaap voeden, hem tot rust kunnen brengen of hem vol kunnen pompen met antistoffen. Dan sta ik ’s nachts wel drie keer op. Of vier keer. Ik overleef dat wel, want ik ben niet alleen. I know you are out there momma’s 🙂
Ik doe dit niet alleen!
Ik kan dit alleen maar blijven doen omdat ik een partner heb die me erg steunt. Soms voel ik dat mensen rondom mij het niet begrijpen, dat Morris met flesvoeding al lang zou doorslapen en veel méér zou eten, maar daar draait het voor mij niet rond. Als je omgeving niet mee wil, dan wordt het alsmaar lastiger denk ik. Ook aan de borstvoedingsorganisatie La Leche League heb ik veel, zij hebben een Facebookgroep waar je hulp kan vragen. Goud waard! Beginnen doet het volgens mij allemaal bij straffe vroedvrouwen in het ziekenhuis of thuis. En… Ik ijver voor een osteopaat voor elke baby 🙂
Dus wanneer ga ik stoppen? Géén idee 🙂 Dat kan volgende maand zijn. Negen maanden in de buik, negen maanden aan de borst. Dat lijkt me mooi. Maar het kan ook pas volgend jaar zijn. We zien wel.
Hoe verliep jouw borstvoedings- of flesvoedingsavontuur? Wat hielp jou of totaal niet?
10 reacties
Wow, Nies, zo zalig voor je! Knap dat je hebt volgehouden en naar oplossingen hebt gezocht.
Ik heb mijn drie kinderen ook lang bv gegeven (1 jaar, 2 jaar en 3 jaar bij de jongste) en toen kreeg ik ook telkens de vraag wanneer ik ging stoppen. Gewoon doen wat je gevoel zegt dat je moet doen. Als je al zo lang voedt, dan moet je vooral voortdoen als jullie er nog allebei van genieten. De rest van de wereld hoeft daar geen oordeel over te vellen 🙂
Wauw jij! Een echte ervaringsexperte 🙂 Je hebt gelijk over dat oordeel, het is niet altijd gemakkelijk om dat van me af te zetten maar we gaan ervoor. Elke week is een gewonnen week zeker.
Echt chapeau dat je hebt doorgebeten; Fantastisch ook dat je zulke steun krijgt van je man, vroedvrouwen en omgeving. Voor mij was het na 4 maanden met teug te gaan werken afgelopen. Gelukkig ging die overgang naar flesjes goed en doet Mona het prima. Maar je hebt groot gelijk dat je verder doet zolang het voor jullie juist voelt en goed gaat. En zolang Morris ’s nachts wil drinken moet je dat doen. Je kan een kind van enkele maanden echt niet gaan uitleggen dat hij moet wachten tot het “ontbijt”. Flesjes zijn ook helemaal geen garantie op doorslapen. Je moet gewoon een beetje geluk hebben denk ik 🙂 Ik kan met voorstellen dat dat enorm vermoeiend kan zijn. Zeker de combi met je zaak etc. Maar je doet het toch maar!
Thanks Annelies… De combinatie met werk is inderdaad niet simpel hé, zo stom dat we al zo snel weer moeten gaan werken allemaal, anders zouden veel vrouwen langer voeden denk ik. We weten gelukkig dat de overgang op flesjes hier ook wel te doen zal zijn, hij krijgt er af en toe al eentje en lust het toch al 🙂 Kus aan Mona!
Hey Nies, wat leuk geschreven weer ☺️. Hier ook 10 maanden bv nu. Net zoals jou 6 maanden exclusief (mijlpaal) en op 7 maanden terug fulltime gaan werken. Elke maand is een maandje extra denk ik nu… Ook hier bij de babyosteopaat geweest en ja hoor, wat een verschil! Onze Isa had last van een gespannen nekje en was in het begin nooit echt ontspannen. Net zoals jij en Morris slapen we veilig samen ?. Ik zou het niet anders willen hihi.. Ik geniet echt voor de volle 100% van onze kleine man, net zoals ik merk dat jullie dat ook doen! Geniet nog van elkaar en van elk intiem momentje samen… xxx
Hoi Stephanie! Wow, da’s echt knap… Voltijds gaan werken en het blijven doen! Kolven op het werk is niet altijd simpel denk ik hé? Omdat ik zelfstandige ben, kan ik het gewoon thuis dus dat is wel makkelijk. Wat je zegt, is helemaal waar: elke maand extra is eentje extra. We zien wel waar we stranden hé! Super dat jij ook door de osteopaat bent geholpen met Isa, toch een geluk dat die bestaan… Knuffel aan je kleintje!
super! hier ging ik geven tot ze tanden had, ondertussen heeft ze er al 4. ik geef al lang flesjes bij, maar vind die laatste voeding afbouwen emotioneel zwaar.. het is zo mooi, zo intiem. ze drinkt trouwens al een tijd flessen s avonds en komt ook nog wakker. dus niks van aan trekken. goed bezig!
Ik had ook niet echt kunnen denken dat ik nog zou geven als hij tanden zou hebben, maar kijk.. Hij heeft er 2 en het lukt. Wij geven ook af en toe al eens een flesje bij. M’n productie gaat er nu geen rare toeren meer van doen en dan is het niet meer altijd stressen om genoeg in huis te hebben. Ik ben ook nog niet toe aan stoppen, het is zo mooi om dat te kunnen delen met je kind hé. Geniet er nog van meid x
Wauw lieverd, wat een start en gewoon door gegaan. Dikke bravo.
Doorslapen hangt trouwens niet altijd samen met flesvoeding. Ik ken een mama die gestopt was met bv omdat ze zo vaak moest aanleggen (niet opstaan, want de baby lagnaast haar) en na het stoppen kon ze elke 2-3u naar beneden voor een flesje. Ellie sliep de eerste 3-4 maanden ook lekker door met bv. Maakt dus allemaal niet uit. Goed bezig mama!!
Jaaaa inderdaad! Het is vaak niet eens gelinkt hé.. Ik zie mijzelf echt geen vier keer een flesje gaan maken beneden (of zelfs al gemaakt op kamertemperatuur).. Dan maar zo. Ik heb er mij wel even in gefrustreerd omdat alle baby’tjes in mijn omgeving die flessen kregen wel doorsliepen en Morris niet dus toen heb ik echt wel gedacht dat het daar aan lag. Maar nu weet ik beter. Mijn baby wil gewoon écht nog drinken ’s nachts. Tja 🙂